“…dus je bent Christen? Wat vind je dan van homoseksualiteit?
Aan het eind van een zwemtraining in het Mercator Plaza zwembad in Amsterdam werd mij deze vraag gesteld door een medezwemmer. “Heb je even?” was mijn antwoord en een lang gesprek volgde. Als ik voorlichting geef over identiteit en seksualiteit worden steevast vragen gesteld als: “Mag het nu wel of niet”, en “Mag je als homo aan het avondmaal”, of “Mag je als homo een leidinggevende functie in de gemeente bekleden?”
Zelden of nooit hoor ik iemand vragen: “Laten wij als kerk de liefde van Christus zien aan een ieder, ongeacht de situatie waarin de persoon zich bevindt?” Het gaat uiteindelijk om de opdracht mensen van harte lief te hebben. Het gaat erom dat we het goede zoeken voor mensen, hun een weg te wijzen en dat doen op een manier waardoor we mensen niet afstoten, maar winnen voor Christus. Het gaat om de balans tussen waarheid en liefde.
Christen en homofoob? Botsende wereldbeelden
Als je vanuit je christelijke levensovertuiging homoseksualiteit afwijst, word je al snel homofoob, intolerant en abnormaal genoemd. De hele discussie en ophef rond het openbaar worden van de “Nashville Verklaring” heeft hier ook aan bijgedragen.
Hoe is dit beeld ontstaan? Als christenen in de westerse samenleving leven we aan het begin van de 21e eeuw in een tijd van ongekende veranderingen op het gebied van mens zijn (genderdiscussie) en de veranderende visie op huwelijk en seksualiteit. Onze cultuur wordt niet langer bepaald door het joods-christelijk denken en onder invloed van de seculiere tijdgeest lijkt het ontzag voor Gods schepping van de mens steeds verder op de achtergrond te raken. Veel mensen ontkennen het scheppingsverhaal, waarin God de mens naar Zijn beeld, man en vrouw, tot Zijn lof en heerlijkheid geschapen heeft (Genesis 1:27-8) en het huwelijk als het verbond tussen een man en zijn vrouw heeft ingesteld en waarbinnen (seksuele) intimiteit thuishoort (Genesis 2:24).
Deze denkwijze vormt een grote bedreiging en uitdaging voor de kerk. Hoe kunnen we net als de Heere Jezus, vol van genade en waarheid (Joh 1:14) vasthouden aan de traditionele Bijbelse waarheden, zowel op de preekstoel als in het pastoraat?
Erwin W. Lutzer, senior pastor van Moody Church, Chicago, zegt in “The truth about same-sex marriage” (De waarheid over het huwelijk tussen twee personen van hetzelfde geslacht) het volgende:
“Zij die zeggen dat ze een homoseksuele relatie kunnen aangaan met Gods toestemming, bedriegen zichzelf. Ze vergeten dat God van ons verwacht dat we toegewijde discipelen zijn, ongeacht of we een intieme seksuele relatie hebben of niet. (…) God geeft ons allemaal een hogere roeping. Voor alleengaanden is het de ene roeping, voor getrouwde mensen een andere, maar alle serieuze gelovigen zullen streven naar de hoge morele standaard. We moeten ons toewijden om heilig te zijn, al hebben we het nog niet bereikt. Seksuele zonde kan geen deel uitmaken van dat streven (pag. 97-98).”
Als we uitgaan van het feit dat een seksuele relatie slechts binnen het huwelijk tussen een man en een vrouw door God gezegend kan worden, wat is dan de boodschap voor de alleengaanden (homo- of heteroseksueel)?
Wat zijn de behoeften en hoe kan de kerk in deze behoeften voorzien?
Ontwikkel een duidelijke visie op (homo)seksualiteit
Vaak ervaren personen met ongewenste homoseksuele/lesbische gevoelens dat zij een “buitencategorie” vormen. Zorg voor een duidelijke visie op homoseksualiteit, maar geef tegelijk aan dat het hierbij niet moet gaan om morele standpunten die als struikelblok dienen, maar vanuit de bewogenheid van Christus zal dit thema besproken moeten worden.
Biedt een veilige plek aan
Het is van belang om een gesprek in een open sfeer aan te gaan. Neem er rustig de tijd voor, niet even na de zondagse dienst, maar nadat men een afspraak heeft gemaakt. In het gesprek is het in eerste instantie van belang om te luisteren naar de ander. Luister ook naar het verhaal achter het verhaal. Vaak heeft men te maken gehad met afwijzing of teleurstelling. We moeten luisteren, ook als we de overtuiging hebben dat de ander keuzes heeft gemaakt die tegen Gods bedoeling ingaan.
Ga met mensen op weg
Als iemand in de kerk “uit de kast komt”, is het van cruciaal belang hoe deze persoon ondersteund wordt. Besef, dat je met een broeder of zuster te maken hebt als jezelf, maar met andere worstelingen in het leven. We hebben elkaar zo hard nodig om de Heere Jezus te volgen in een overwinningsleven. Besef en waardeer de keuze voor de gelovige die besluit celibatair te leven en leef en bid mee als de persoon, net als alle andere gelovigen, van dag tot dag veranderd wil worden naar het beeld van de Heere Jezus en dat dit misschien ook verandering zou kunnen brengen in de seksuele oriëntatie.
Ik heb helaas veel verhalen gehoord van afwijzing binnen de kerk van gelovigen met een (ongewenste) homoseksuele/lesbische oriëntatie. In onderstaand persoonlijk getuigenis wil ik mijn eigen positieve ervaring delen.
Een getuigenis van Gods liefde en veranderende kracht
Toen ik als 22-jarige “uit de kast kwam” met mijn homoseksuele oriëntatie, reageerde mijn familie en vrienden liefdevol en accepterend. Toen ik 12 jaar later “tot geloof kwam”, waren de reacties heel wat minder positief.
Ik ben geboren in Den Haag en opgegroeid in Voorburg. Het gezin voelde als een veilige plaats met ouders die van mij hielden en een oudere zuster die mijn beste vriendin was. Geloof speelde geen rol en de zondagen brachten we door op het voetbalveld. Mijn vader was semi-profvoetballer in mijn jongste jeugd en later in zijn trainersloopbaan was ik een vaste supporter van welk team hij ook maar coachte. Zelf ben ik nooit gaan voetballen. “Je schopt nog geen deuk in een pakkie boter,” had hij eens gezegd en dat deed behoorlijk pijn.
Zwemmen en waterpolo werden mijn sporten en ik was redelijk succesvol.
Op een ochtend toen de wekker afliep om weer eens vroeg te trainen in het zwembad, werd ik wakker met een verwarrende droom waarin homoseksuele gevoelens een rol speelde. Ik was er enorm door geschokt en schaamde me ook. “Het zal wel weer over gaan, als ik er geen aandacht aan besteed,” besloot ik, maar de gevoelens verdwenen niet.
Toen ik op 22-jarige leeftijd uit militaire dienst kwam, ontmoette ik een jongen waar ik gevoelens voor kreeg en we startten een relatie. De tijd voor geheimhouding was nu voorbij en ik besloot “uit de kast” te komen. De reacties waren positief. “We houden niet minder van je en je blijft onze zoon,” was de reactie van mijn ouders en ook de vriendenkring was van mening dat er wat hen betreft niets veranderde aan onze vriendschap.
“The gay lifestyle”
In de gaybars van Den Haag kon je me in die tijd regelmatig vinden. Ik hoefde me daar niet te schamen voor mezelf en werd er volledig geaccepteerd. Toch maakte het me wel eens triest, als ik besefte dat ik met deze levensstijl dus nooit vader zou kunnen worden en dat was iets wat ik wel altijd graag had gewild.
Toen ik uitgekeken was in Den Haag, verhuisde ik naar Amsterdam en dook daar volop het uitgaansleven in, waar ik veel dronk en softdrugs gebruikte. Op een dag vertelde een goede vriend, dat zijn moeder naar de kerk was geweest en dat de dominee had gesproken over hoe God de mens geschapen had en dat Hij in de Bijbel duidelijke kaders had gegeven voor relaties en seksualiteit en dat elke seksuele relatie buiten het huwelijk tussen een man en een vrouw zijn doel miste.
Ik was hierdoor flink teleurgesteld. Ik had altijd wel geloofd, dat er meer tussen hemel en aarde was en ik had zelfs een gebedje uit mijn hoofd geleerd. Alhoewel deze boodschap voelde als een klap in het gezicht, ben ik mij toch gaan verdiepen in het christelijke geloof door een Bijbel te kopen en die te gaan lezen.
Dat was nog niet zo gemakkelijk en uiteindelijk besloot ik voor een keer een kerkdienst bij te wonen en als ik de mensen daar dan zou vertellen van mijn levensstijl, dan zouden ze me ongetwijfeld de deur wijzen. Niets bleek minder waar!
Thuiskomen bij God
Na afloop van de dienst werd ik door een oudere dame uitgenodigd voor een kop koffie en ik vertelde haar meteen maar over mijn homoseksuele levensstijl in Amsterdam en wat ik allemaal dronk en gebruikte. Toen ik uitgepraat was, keek ze me liefdevol aan en zei: “Nou dat is een bijzonder verhaal,” om mij vervolgens het evangelie te vertellen en uit te leggen hoe je Jezus als je Heere en Heiland kunt volgen. Vervolgens bad zij samen met mij het “zondaarsgebed”, omdat ik de Heere Jezus wel wilde volgen.
De week erop volgend voltrok zich een volledige transformatie in mij. De behoefte om te drinken en het uitgaansleven in te gaan was er niet meer en ik ervoer een enorme blijdschap. Corrie, de dame die me bij de Heere Jezus had gebracht, legde me uit dat dit de liefde van God was. Ook vertelde ze maar meteen wat de Bijbel zegt over identiteit en seksualiteit en de scheppingsorde en ik geloofde de teksten die ze mij liet zien.
Al spoedig wilde ik pastorale zorg, omdat ik geloofde dat God herstel wilde brengen in de pijn in mijn leven. Ook besloot ik de levensstijl voorgoed te verlaten, omdat ik overtuigd was dat dit tussen God en mij instond. Dit besluit stuitte helaas op veel onbegrip van mijn vrienden en ook familie.
Zending
Vol van de liefde van de Heere Jezus kwam ik anderhalf jaar later op het zendingsveld terecht. Ik deed een DTS, Discipelschap-training-school, bij Jeugd met een Opdracht in Heerde en zegde mijn baan op. De Heere sprak, dat ik na de DTS terug moest gaan naar Amsterdam om studies te volgen bij JMEO (University of the Nations) om daarna een bediening te beginnen en een boodschap van hoop en herstel te brengen aan mensen met een homoseksuele oriëntatie, zowel binnen als buiten de kerk.
Bij JMEO Amsterdam leerde ik Sara kennen. Een prachtige Braziliaanse vrouw, waar ik meteen verliefd op werd. Dat was best even schrikken, maar omdat de gevoelens wederzijds waren en we God en elkaar vertrouwden voor een mooie toekomst, trouwden we. De Heere heeft ons gezegend met een prachtige zoon. Het vaderschap ervaar ik elke dag nog als een geschenk, hoe moeilijk het soms ook kan zijn.
Een leven met God vind ik het mooiste dat er is. Zijn werk met mij op het gebied van herstel is nog altijd niet af en ik heb daar vrede mee. Mijn gebrokenheid brengt me vaak dichter naar Hem en ik kan daardoor ook anderen die een soortgelijk proces doorgaan beter begrijpen en begeleiden. Ook al voelt het vaak als zwemmen tegen de stroom in, toch wil ik dit in Zijn kracht blijven doen, wetende dat als ik op een moment niet meer zwemmen kan, ik met Hem over het water mag wandelen.
Richard Oostrum
Richard Oostrum heeft bij de University of the Nations studies afgerond op het gebied van culturele antropologie, pastoraat en verslaving. Vanuit Bijbels perspectief en zijn eigen ervaringen geeft hij voorlichting en pastorale zorg rond het thema seksuele identiteit/ homoseksualiteit. Richard is inmiddels 17 jaar gelukkig getrouwd en trotse vader van een zoon.
In 2004 is het boekje Keerpunt verschenen waarin Hans Frinsel het bovenstaande verhaal uitvoerig beschreven heeft.
Dit artikel is eerder gepubliceerd in Bijbelonderwijs op 30-9-2019
