N.T. Wright, bisschop van het Britse Durham en Nieuw Testamenticus, is bekend door zijn publicaties en media optredens. Ook de evangelische wereld weet hem te waarderen. Vanwege zijn verdediging van de historiciteit van Jezus en Zijn opstanding, bijvoorbeeld.
Wat maakt dan dat Wrights’ zogenoemde Nieuwe Perspectief op Paulus zo controversieel is? En bijval én kritiek oogst in boeken, op websites, in discussie- en studiegroepen?
Wright geeft aan dat zijn Nieuwe Perspectief wortelt in het werk van wetenschappers als Sanders en Dunn, die het auteurschap van Paulus van de pastorale brieven verwerpen, alsook het gezag en de inspiratie van de Schrift. Opmerkelijk genoeg aarzelt Wright ook weer niet om klassiek-orthodoxe standpunten in te nemen. Bijvoorbeeld in zijn commentaar op de Romeinenbrief wat betreft homoseksualiteit. Daarin volgt hij het officiële standpunt van de Anglicaanse Kerk.
Waar wringt de schoen dan? Wel, eind jaren zeventig verandert het onderzoek van Paulus’ theologie en brieven. Voor die tijd bekeek men die vooral door de bril van de Reformatie, met name die van Luther. Maar na die tijd richt men zich vooral op de vraag wat Paulus bedoelt met rechtvaardiging. Ds Hogendoorn schrijft daarover in de Waarheidsvriend:
“Wright zet in zijn studie het kernbegrip van de Reformatie opzij”, zegt Phil Johnson, “al ontkent hij het nergens totaal”. Hij citeert Wright: “Bij rechtvaardiging staat niet het persoonlijke op de voorgrond, maar het collectieve. Het gaat om de reikwijdte van Gods genade: Joden en heidenen horen bij Gods volk. Door genade”. Voor wie de Engelse taal machtig is, onder de link vind je Phil Johnsons lezing:
Phil Johnson: whats-wrong-wright
Wright vraagt aandacht voor de tijd waarin Paulus schrijft. Dat maakt dat je het begrip rechtvaardiging in sommige situaties inderdaad kunt betrekken op de éénwording van Joden en niet-Joden in en door Jezus Christus. Maar waarom zou het dan niet meer over de persoonlijke relatie tussen God en een mens gaan?
“Het gaat om Maarten Luther én Martin Luther King”, zei iemand. Het persoonlijke én het sociale. Rechtvaardiging door het geloof in Jezus Christus werkt uit in verbondenheid. Heeft sociale implicaties zoals antidiscriminatie. Zo zijn het vertikale en het horizontale verbonden. Beide waar. Maar: in de goede volgorde. Een mens kan worden vrijgesproken op grond van Jezus’ dood en opstanding. Dat geldt voor Jood en heiden. Zó maakt God mensen nieuw!
Over een paar weken vieren we Pasen! Prijs de Heer! De weg is open naar de Vader, naar elkaar! Jezus Christus, Triomfator, mijn Verlosser, Middelaar. Vader met geheven handen breng ik U mijn dank en eer, het is Uw Geest die mij doet zeggen: “Jezus Christus, de Messias, is Heer!” Naar Opwekking 167