Soms lees je een woord van Jezus en dan raakt het je direct. Dit was vanmorgen weer het geval bij het lezen van Lucas 11. In vers 27-28 las ik een woord van Jezus dat binnenkwam. Er staat “En het geschiedde, toen Hij deze dingen sprak, dat een vrouw uit de schare haar stem verhief en tot Hem zei: Zalig de schoot, die U heeft gedragen, en de borsten die Gij hebt gezogen. Maar Hij zei: Zeker, zalig, die het woord van God horen en het bewaren.”
Jezus bejubelt niet zozeer de moeder-zoon relatie maar wel de toegewijde hartsrelatie. Van Maria lees je daarover al eerder. In Lukas 2:19 staat “Doch Maria bewaarde al deze woorden, die overwegende in haar hart.” Dit is de context van de zogende borsten. Het draait dus nooit om ons, maar wel om God en de gehoorzaamheid aan Zijn Woord. Horen en doen.
Als deze woorden zo in mij omgaan, bekruipt me vaak het gevoel ‘kan ik deze boodschap van Jezus nog vrijmoedig delen?’ Gehoorzaamheid aan Zijn Torah. Wie dat doet zal leven. De overheid maakt dat niet makkelijk met haar agenda van ‘gender mainstreaming’. Een voorbeeld.
Ik las dat de Onderwijsinspectie steekproefsgewijs test of op Reformatorische scholen de diversiteitsthema’s bij het vak burgerschapskunde worden toegepast. Individuele leerlingen zullen willekeurig over dit thema worden overhoord. Dan denk ik ‘hoe soeverein kunnen we nog zijn, in onze gezinnen en schoolbesturen?’
Bij het bestuderen van de Reformatorische wijsbegeerte in de 70-er jaren ontdekte ik dat thema ‘Soevereiniteit in eigen kring’. Dat stond voor een exclusief mandaat van vaders van gezinnen of schoolbesturen. De overheid stond daar los van. Die had haar eigen taak en verantwoordelijkheid, en kon dus niet in het verantwoordelijkheids gebied van gezinnen of scholen treden. Blijkbaar is dit principe nu ongeldig verklaard.
Als Jezus in Mattheus 5:18 zegt dat er geen jota of tittel van de wet verloren gaat, dan geeft Hij daarmee aan dat de woorden van Mozes niet aan kracht hebben ingeboet. Beïnvloed door het postmoderne denken ben ik geneigd om dit te relativeren. Zo van: dit geldt alleen voor wie van hem houden.
Maar zo spreekt de Bijbel er niet over. Of je je bewust bent van Gods woord of niet, Zijn woord geldt nog steeds. Een overheid kan deze Bijbelse wetten naast zich neerleggen, maar zal zich daarvoor wel moeten verantwoorden. We hebben allemaal met deze secularisatie te maken.
Dit weekend las ik een boekje met de titel “Een dwaze diversiteit”, uitgegeven door de stichting Bijbel en Onderwijs. Het is geschreven door Thomas Lieth, een Zwitserse voorganger.
Hij noemt de tendens van ‘gendermainstreaming’ in onze maatschappij de dwaasheid van onze samenleving. Die zogenaamde queer life modellen propageert. Onder queer kan je alle gendervoorkeuren samenvatten.
Lieth noemt ze ronduit dom. Tenminste als je er zijns inziens nuchter naar kijkt. Deze tendens kan volgens hem alleen maar zo doorzetten omdat wij, onze samenleving, verblind zijn door de god van deze eeuw.
De standvastigheid van Thomas Lieth helpt me wel. Want door de cultuurdruk waarin we leven, ben ik geneigd om ondergronds te gaan.
Mijn verlangen is Hem te volgen en Zijn woorden te gehoorzamen. Mij niet voor Zijn woorden te schamen, naar Marcus 8:39
André
