“Er waren er die dwaalden in de woestijn, ze waren hongerig, ja, ook dorstig, hun ziel was in hen bezweken.” Psalm 107: 5
Herken je daar iets van? Je eenzaam voelen, en alleen. Thuisloos. On-verbonden.
Allemaal woorden die een gevoel van verlorenheid uitdrukken. De Psalmdichter omschrijft het als hongerig en dorstig ronddwalen, terwijl je ziel bezwijkt. Intens verdrietig, zo van ‘wat móet ik…’
Zelfs in gezelschap kun je dat ervaren. Ook al ben je met anderen. Vooral als dat mensen zijn met wie je niet één bent.
Het beste wat je dan kunt doen is je tot God richten. Je realiserend: Hij ziet me, weet ervan. Hij kent van verre mijn gedachten!
Jezus is altijd bij je. Althans, heb je Hem al gevraagd om in je hart en leven te komen? Dan kan je met Hem spreken zonder één woord hardop te zeggen. Hij hoort je, heeft je lief. Je bent kostbaar in Zijn ogen.
It Is Well with My Soul, door Anthony Ferreira https://www.youtube.com/watch?v=9T6jF3IVc60
