Het water wast, de golven groeien
Gepiep van de mast, gekraak van de boeien
Zwarte wolken, een bliksemschicht
Het geraas van de volken, dimmen het licht
Alles verloren! Slechts donderend duister
Maar hoop is geboren, gebaard uit Uw luister
Stormen bedaren, ontzag voor Uw wezen
De golf buigt eerbiedig. Uw naam is te vrezen
Ik zie Uw gezicht! En wat ben ik blij
Dat heldere licht! Dan wenkt U naar mij
Kom naar me toe! Doe het maar, nu
Ik stap uit de boot, op weg naar U
Euforische stappen, op weg naar mijn Heer
Dan even die twijfel. Ik zak in het meer
Een glimlach, geen vloek! Uw hand uitgestoken
Een drijfnatte broek, maar de vloek is gebroken
Petrus
Gedicht van Richard, naar aanleiding van de geschiedenis in Mattheus 14: 22-33:Jezus wandelt op de zee, als een beeld van dat Hij boven alle dingen staat.