God heeft in Zijn liefde kaders gegeven. Niet om ons te binden, maar in de vrijheid te brengen. Dat brengt strijd met zich mee. Vaak heftiger dan bij andere zonden, omdat het met je gevoelens te maken heeft. Ik weet ervan!
Maar voor iedereen geldt dat we tegen onze begeerten moeten strijden. Je kunt je geld bijvoorbeeld zomaar niet uitgeven, zonder aan je medemensen te denken. Je kunt niet zomaar drinken tot je lam bent. Je kunt niet zomaar porno kijken als jij daar zin in hebt. Om dat laatste voorbeeld heen is wel een hele industrie opgebouwd. Pornogebruik komt ook onder ons voor. Meer dan ons lief is.
We hebben een goede God, die ondanks deze dingen van ons houdt. Hij wil dat wij Hem volgen. ‘Neem je kruis op en volg Mij’ zegt Jezus. Gemakkelijk? Nee! Maar niemand hoeft die weg alleen te gaan. We hebben elkaar, en bovenal hebben we Jezus. We volgen Hem. En Hij zorgt ervoor dat we bij God de Vader uitkomen. Dus al stormt het in je leven, de uitkomst staat al vast! Dank U, Jezus!
Hoe gaan we pastoraal met deze dingen om?
Stel er komt een gemeentelid naar je toe, die zegt dat hij zich niet thuis voelt in zijn lichaam. Of dat hij of zij valt op mensen van hetzelfde geslacht. Wat zeg je dan? Wat als jouw verwachtingen van iemand niet uitkomen? Als het je kind is? Dat is heftig!
Wat we allereerst moeten doen, is niet moeilijk. Het vervolg wel. Het eerste is de ander liefhebben: ‘ik sta naast je, jij blijft voor mij dezelfde nu ik dit weet.’ Toon belangstelling. Zie de ander niet als probleem, maar als mens. Wees benieuwd naar wat die ander heeft meegemaakt, nog voordat hij of zij de stap zette om persoonlijke dingen met jou te delen. Er zit vaak een wereld van leed achter deze dingen, eenzaamheid en angst. Liefde is zó nodig in de eerste fase van het contact. Ook als de ander keuzes maakt waar jij niet achter kunt staan.
Na die eerste fase wordt het moeilijker. Degene die worstelt, is namelijk al veel verder in zijn of haar proces, dan jij die het voor het eerst hoort. Verder in het nadenken daarover, alsook bang voor afwijzing. Misschien ziet hij of zij een transitie als dé weg naar geluk. Misschien staat dat allang vast vóór het eerste gesprek met jou. Wat dan? Het is een kwestie die heel gevoelig ligt, en om gebed vraagt.
Het is belangrijk hoe je kijkt naar de gevoelens en belevingen van die ander. Verlangt iemand naar geluk dat je zou hebben na een transitie, of in een relatie met iemand van hetzelfde geslacht, waar iemands gevoel om schreeuwt? Probeer te begrijpen waar dat verlangen vandaan komt, maar ook te onderwijzen, te laten zien dat er om hun ziel gevochten wordt. Het is namelijk niet waar dat pas tot je doel komt als je een transitie hebt ondergaan. Het is niet waar dat je, als je een relatie hebt met iemand van hetzelfde geslacht, je dan tot je doel komt. God bepaalt, en dat kan dwars tegen onze verlangens ingaan. Heb hierin geduld met de ander.
Als je met deze dingen te maken krijgt, dan komt er veel op je pad. Maar onthoud dan dat er bij de ander die dit aangaat nog veel meer op zijn of haar pad komt. Het is een gevecht, waarbij je met een tegenstander te maken hebt. We kennen immers God die ons liefheeft, maar we hebben ook te maken met de macht van het kwaad. Die is actief, zeker in onze tijd. Om mensen af te breken, en het liefst ook hun omgeving.
God houdt van degenen die verward zijn. Maar wil ze niet zo laten! Dat vraagt veel. Ik heb dat met eigen ogen gezien en in mijn eigen leven ervaren. Ik zie veel zegen als mensen Gods weg gaan, maar ook veel strijd. Soms ook verlies. Mensen die terugvallen in oud gedrag, wat ze niet willen maar toch doen. Zoals Paulus zegt: ‘Wat ik niet wil, dat doe ik’.
Maar als iemand zover is dat hij zegt ‘ik wil niet mijn eigen gevoel volgen, maar Jezus’, dan is dat een zegen. Ook als iemands leven nog vol met allerlei zonden zit. Het wordt moeilijker in de verleiding die op jongeren afkomt in de oproep, ‘je mag zijn wie je bent’. Zeker als kerken daarin meegaan en ouders dit toejuichen. Het wordt dagelijks van alle kanten tegen hen gezegd, en het klinkt goed. Maar zoals eerder gezegd, het is keihard. God bepaalt onze identiteit. En die ligt niet in onze seksuele gevoelens, maar in Jezus.
In een therapiegroep maakte ik eens iemand mee die naar de gaypride was geweest. Hij was jong, nieuwsgierig, en wist zich geen raad met zijn gevoelens. De psycholoog vroeg ernaar: ‘Hoe was het om daar te zijn?’ ‘Geweldig die dag, allemaal hetzelfde gevoel, iedereen welkom,’ zei hij. ‘En vertel ook eens van de dag erna?’ Ik zal zijn reactie nooit vergeten, zijn gezicht veranderde, hij werd emotioneel en zei: ‘Ik wilde nog maar één ding, ik wilde dood.’
Je zag zijn eenzaamheid en gebrokenheid. Dat raakte me, omdat ik het herkende. We hebben te maken met een geestelijke strijd. Als je tegen de scheppingsorde ingaat, en je eigen wil en gevoel volgt, dan kom je bedrogen uit. Dat is mijn ervaring. Biddende mensen zijn daarbij super belangrijk. Ook als iemand de weg bij God vandaan kiest, geef nooit op. Blijf liefde geven, geef om de ander en blijf bidden. En laat die ander weten dat je voor hem of haar bidt.
• Wat voor plek is de kerk voor mensen met genderverwarring en alleenstaanden?
Ik merk dat het vaak lastig is voor deze mensen om volledig mee te draaien. Maar ik zie ook dat jongeren die in verbondenheid met Jezus leven, vaak wel een plek vinden. Voor twijfelaars is het lastiger. Ik roep op om ook dan volhardend te zijn in gebed en contact. Vraag de ander waarvoor je kunt bidden.
Het alleen zijn is voor sommige mensen met homoseksuele gevoelens zwaar. Dat verschilt natuurlijk per persoon. Maar als vrienden trouwen, bijvoorbeeld, dan kunnen sommigen zich erg eenzaam gaan voelen. Kijk dus om naar de ander. Niet als naar een ‘zielige alleenstaande’, maar uit belangstelling voor elkaar. Dat geldt trouwens voor alle mensen die alleen zijn.
• Het grote gebod blijft altijd van kracht, heb God lief boven alles. Alsook het tweede gebod, heb je naaste lief als jezelf.
Waarom deze preek?
Ik hoop en bid dat we als gemeente Jezus ook op dit punt blijven volgen. En dat we vol geduld en liefde met elkaar en met anderen omgaan onder Zijn leiding. Laten we met elkaar ‘God is mijn Herder’ zingen, naar Psalm 23!
Ton
Dit is het laatste deel van een artikel in drie delen.
Foto’s Unsplash