Het kost me moeite deze blog te schrijven en dat komt met name door het thema dat ik aan wil kaarten. Het is me in de afgelopen tijd namelijk opgevallen dat er vanuit kerken boodschappen worden afgegeven waar je, hoewel ze met de beste intenties worden ingezet, op geestelijk vlak vragen bij kunt stellen.
Er wordt binnen de kerken al wel meer gesproken over (homo)seksualiteit dan een aantal jaren geleden. Een beweging waar veel mensen jarenlang voor gebeden en gestreden hebben. En waar we dan ook zeker dankbaar voor mogen zijn. Toch zijn me een aantal zaken opgevallen die ik in alle openheid met jullie wil delen. Zo viel me bijvoorbeeld op dat homoseksualiteit in bepaalde (s)preekbeurten geassociëerd werd met de woke-ideologie. Dat vind ik zorgelijk. Want hoewel er zeker overeenkomsten zijn, staan deze thema’s op andere vlakken los van elkaar. Dat de associatie gemaakt wordt, vind ik wel begrijpelijk. Omdat de media regelmatig woke-activisten met een regenboog/progress-vlag in beeld brengen.
Allereerst wil ik wat uitleg geven over de woke-ideologie. De term ‘woke’ werd een eeuw geleden bedacht door Afro-Amerikanen met als doel elkaar te waarschuwen voor racistisch geweld. Het draaide om het doorgeven van bewustwording van sociaal onrecht, gebaseerd op racisme, dat plaatsvond in de samenleving. Inmiddels is deze term, ten onrechte in mijn optiek, compleet overgenomen en zijn veel mensen, waaronder woke-activisten zelf, niet eens op de hoogte van de oorspronkelijke betekenis.
In Nederland richt de woke-beweging zich op institutioneel onrecht en komt daarbij op voor antikapitalistisch-, antifascistisch-, antiracistisch-, en pro klimaat-, pro LHBTQIA+- en pro feministisch gedachtengoed. Dat lijkt in eerste instantie niet verkeerd. Maar er zit een geestelijke strijd achter. Als je kijkt naar wat deze beweging in Nederland voortbrengt, dan is dat vooral verdeeldheid tussen groeperingen. Het is geen toeval dat de letterlijke betekenis van satan, oftewel diàbolos, ‘de verdeler’ is. Het is belangrijk om te beseffen dat het pro LHBTQIA+-gedachtengoed vanuit de woke-beweging een andere geestelijke basis heeft dan die onderliggend is bij anderen die zich homoseksueel, lesbisch, trans- of biseksueel noemen. Het is van groot belang dat kerken dit onderscheid, zowel op geestelijk gebied als in haar uitwerking op het fysieke vlak, blijven zien.
Vanwege toenemende geweldsincidenten deed het COC een aantal weken geleden een oproep om de regenboogvlag te hijsen uit solidariteit voor de LHBTQIA+- gemeenschap. Verschillende Rotterdamse kerken hebben daar gehoor aan gegeven en wilden daarmee de boodschap uitstralen dat liefde sterker is dan haat. Hoewel ik hoop dat de kerken die boodschap nog vaak blijven herhalen, vraag ik mij wel af of dit de juiste manier is om dat te doen. Persoonlijk geloof ik dan ook dat deze kerken niet op de hoogte waren van de oorspronkelijke symbolische achtergrond van deze vlag. Naast het feit dat de vlag een bepaalde levensstijl onderschrijft, representeert deze in de oorsprong thema’s als: seks, leven, geneeskracht, zonlicht, natuur, magie, sereenheid en karakter. Zonder hier nu dieper op in te gaan, is wel duidelijk dat ook hier sprake is van een geestelijke strijd.
Tegelijkertijd ben ik me ervan bewust dat het voor kerken een lastige zoektocht is om zich op een goede manier te positioneren ten opzichte van diverse vormen van seksualiteit en genderissues. Juist omdat er bij deze thema’s zowel op fysiek als op geestelijk gebied zoveel speelt. Ik hoop dat kerken zich in dit proces zullen vasthouden aan wat er staat in 1 Thessalonicenzen 5: 20-21:
“Veracht niet wat namens God gezegd wordt. U moet alles wat gezegd en gedaan wordt op zijn echtheid beproeven en alles wat goed is vasthouden.”
Ik geloof dat dit een oproep is aan ons allemaal. Wij zijn tenslotte de kerk! Ik wens jullie een gezegende week toe.
Channa