De Persoon van Jezus loopt als een rode draad door mijn leven. Iedere keer weer redt Hij mij, en mag ik ook iets van het hart van God zien, dat vol liefde en vergeving is. Zo intens en diep dat ik er haast geen woorden aan weet te geven.
Drie jaar geleden kwam ik uit de kast. Dat was eind 2020. Ik worstelde daarvoor al jarenlang met de wetenschap dat ik zowel op vrouwen als op mannen viel. Maar daar wilde ik niets mee doen. Als iemand tegen mij zei dat ze mij ook lesbisch vonden, dan antwoordde ik met een stellig ‘Nee: ik ben christen, ik doe daar niets mee.’
Tot ik in 2020 mijn vertrouwen in de kerk verloor. Door corona was ik afgesneden van sociale contacten en meer dan eens worstelde ik met mijn gevoelens voor vrouwen. Ik nam een vriendin in vertrouwen en vertelde haar mijn verhaal. We besloten ons bij een groep aan te sluiten waar ook christelijke vrouwen kwamen met een homoseksuele voorkeur. Daar leerde ik mijn vriendin kennen. Toen ik haar voor het eerst sprak was er direct een klik. En ook zij bleek christen te zijn.
Na een aantal maanden contact via de media, zagen we elkaar voor het eerst. We kregen een relatie. Ik had mijn goede voornemens inmiddels al aan de kant gezet. God had mij gewaarschuwd om geen relatie aan te gaan, want Hij zou niet voor de gevolgen in kunnen staan. Maar ik was ongehoorzaam. Ik wilde Zijn stem niet verstaan.
Tijdens onze relatie heb ik veel intense strijd ervaren. Die ging zo diep dat ik hier te weinig ruimte heb om daar woorden aan te geven.
Op een avond zag ik een beeld in mijn gedachten: Jezus kwam naar mij toe, terwijl ik zo aan het zoeken en strijden was. Hij stond maar een eindje van me vandaan. Maar ik durfde niet naar Hem toe te gaan. Ik schaamde mij diep.
Totdat ik mijzelf opeens zag als een kind, en Hij voor me op een knie ging zitten. Hij deed Zijn armen wijd open, uitnodigend naar mij toe, en ik liet me in Zijn armen vallen.
Daarmee was de relatie met mijn vriendin, die inmiddels mijn ex vriendin is, nog niet voorbij. Ik voelde mij zo intens verscheurd en verlaten. Maar iedere keer weer herinnerde Jezus me aan dat beeld dat ik in mijn gedachten had gezien: ik wist dat ik bij Hem terug zou komen.
In ongehoorzaamheid sterf je, dat is wat Gods Woord zegt. En dat is ook wat ik persoonlijk heb ervaren. Maar Jezus kwam naar mij toe, in mijn strijd en lijden. Wie dichtbij Jezus blijft, die gaat het Leven weer proeven.
Iedere gevecht kent wapens. Als christen heb ik in mijn leven ervaren dat ik in een gevechtslinie sta tussen goed en kwaad. Over de belangrijkste wapenuitrusting lees je in de Bijbel, in Paulus’ brief aan de gemeente in Efeze, in hoofdstuk 6. Maar er is nog een ander belangrijk wapen voor in de strijd. Namelijk gebed! Met onze handen, hoofd en gedachten op God gericht!
Wij zijn in staat om te bidden. Gebed zorgt voor beweging in de hemelse gewesten! Een oprecht gebed wordt gehoord door God. En als wij niet voor onszelf weten te bidden, mogen we dat aan anderen vragen. Laten we dat dan voor elkaar doen.
Het was een oude kennis die mij voorstelde om contact te zoeken met Onderweg.nu. Er ontstond contact via de mail, en dat bemoedigde mij sterk. Ik ontdekte voor mezelf dat mijn relatie met Jezus veel belangrijker is, veel dieper en intenser dan het contact met mensen hier op aarde. Maar ook dat vriendschappelijke relaties even belangrijk zijn.
Inmiddels weet ik dat er voor mij wordt gebeden. En de vrucht daarvan zie ik terug in mijn leven. Ik leer weer op te zien naar Jezus als mijn Redder, de Weg, de Waarheid en het Leven. Ik was verloren, maar ik ben gevonden. Ik was kwijtgeraakt maar Hij bracht mij terug bij Zijn kudde.
En ja, ik ben een wegloper. Door al mijn foute keuzes heb ik echter weer duidelijker mogen zien wie en hoe Jezus is: Zelfs al ben ik continu het schaap dat weg dwaalt van de kudde, en zijn er momenten dat ik een zware strijd doormaak qua geloof: Hij brengt mij Thuis.
Maar er is ook Leven te vinden in Gods Woord. Dat heb ik ook mogen ervaren.
Gods genade is groter dan mijn fouten en tekortkomingen. Hij kijkt naar mij en ziet dan niet mij, maar eerst Zijn geliefde Zoon Jezus, in wie ik geborgen ben. Dit werd mij verteld en dit is mij bijgebleven.
Als je vragen hebt naar aanleiding van mijn getuigenis: stel die dan gerust via het contactformulier. Ik geloof dat we de strijd niet alleen hoeven te voeren. We horen immers allemaal in hetzelfde leger van Jezus Christus, en we mogen er voor elkaar zijn om elkaar te steunen, te bemoedigen en voor elkaar te bidden.
God spreekt vaak door muziek tot mij. Hieronder deel ik een lied dat mij persoonlijk bemoedigt.
De genade van onze Heer is met jullie.
Tabitha
‘Verloren en Gevonden’
Ik kon het allemaal wel zonder U, ik dacht, ik doe het allemaal alleen, ik ging en keek niet achterom, weg van huis, zo ver als ik maar kon.
Er was een hoge muur om mij heen, de wereld zag mijn tranen toen niet, ik was onzeker en zo bang, alleen met mijn verdriet.
U hielp mij overeind, bracht mij thuis, waar ik hoor te zijn. Ik ben vrij, voel het vuur weer branden, Vader, ik ben thuis, veilig in Uw handen, met U verbonden, verloren en gevonden.
Alles werd donker om mij heen, geen licht meer op mijn pad, als een dief in de nacht, kwam de angst, stal alles wat ik had.
Zonder hoop en verdwaald, ging ik door het diepst van de nacht, wist ik niet dat U al die tijd, elke dag, op mij had gewacht. U hielp mij overeind, hoor mijn lied, leidt mijn stem, als ik het zing, dat Uw liefdevolle kracht door alles klinkt!
Irma Dee – Verloren en Gevonden – YouTube
Song credits Artiest: Irma Dee Oorspronkelijke tekst: Lee Ann Vermeulen & Irma Dee Nederlandse vertaling: Wim Rebergen