Verliefd-verward-getrouwd-gescheiden?
Mogen wij Geloven of moeten we Gevoelen?
Anno 2023 vraag ik me af: Wie bepaalt wat ik voel? Wie bepaalt wat ik doe? Mag ik stelen, of liegen? Wie bepaalt wat ik doe of ben? In hoeverre mag ik nog zelf nadenken, voelen en beslissen? Is er keus, of dwang?
Het enige dat ik kan aanbieden is mijn persoonlijk verhaal. Het begint 50 jaar geleden.
Hallo! Een halve eeuw geleden? Ja. Verliefd. Op een vrouw. Maar ik was toch keurig hetero, en verloofd!
Een totaal overrompelende ontdekking en opluchting. Die rare onzekerheid, die spanning, de klik…het beestje had een naam! Maar nog overrompelender een ander diep gevoel: er klopt iets niet. Wat nu?
‘Joh, dat maakt toch niets uit, doe niet zo moeilijk! We houden van je zoals je bent: lekker chaotisch en soms wat fel, maar vol humor. En vooral vol initiatieven. En gastvrij. Dus: Leer jezelf maar accepteren zoals je bent. Je hebt jezelf toch niet gemaakt!’ Ik kreeg een vette knipoog. Borrel erbij, klaar.
Was dit nou de troost die ik nodig had? En die onrust, was die nou weg?
Zo vluchtte ik het huwelijk in. Hij vond het niet erg. Gek he, dat ons huwelijk geen stand hield. Dan maar de woorden van mijn vrienden omarmen. Ik ging leven zoals ik dacht me te moeten voelen. Zoals zij dat zeiden. En dat gevoel van ‘er klopt iets niet’? Weg ermee.
Vol overgave stortte ik me in studie, uitgaan en relaties, vooral veel en losse. Boeken en therapieën las en lachte ik weg. Was iemand het niet met me eens, haha, minachting konden ze krijgen. En mijn stilzwijgende, vanzelfsprekende uitsluiting.
Tot mijn 55 ste .
Het klopte dat ik voelde dat er iets niet klopte! Jezus liet me zien wat het was… Oh… God is liefde, Hij bestaat! Hij heeft ons gemaakt! Iedereen is welkom bij Hem, ook alle mensen zoals ik! Dat begon ik van de daken te roepen. En ook begon ik toch maar eens die Bijbel verder te lezen, de Bijbel die ik nog nooit gelezen had. Belachelijk gemaakt, dat wel.
En toen trok de Here Jezus mij dichter naar zich toe. Hij had me uit het duister gehaald, zoals ik gevraagd had. En toen Hij liet mij zien dat ik niet zo geboren, maar zo geworden was.
Pardon? Vervorming? Scheefgroei? Nee toch… Laat me zien, Heer, zei ik, hoe dan? Wat dan???
Binnen een halfjaar brak ik met mijn oude levensstijl, en was ik bij mijn allerliefste vriendin en partner weg. Onmogelijk! De enige die ik vertrouwde, de enige die echt van me hield en me nooit uitlachte. En toch ging ik, liet me dopen door onderdompeling en zocht hulp bij christelijke organisaties en christenvrienden die mij ondersteunden met gebed en Bijbelstudie. Geheel vrijwillig. En gratis. En na wat omzwervingen kwam ik bij mijn huidige gemeente terecht.
Nu mag ik leven als vrouw zoals de HERE God dat bedoeld heeft. Hij heeft de mens m/v geschapen. Een eenheid in geest, ziel en lichaam. Eén man en één vrouw tezamen: het heilig huwelijk. Ideaalplaatje. Dus geen losse standjes meer.
Ja, ik leef celibatair sinds mijn bekering. Nooit gedacht dat dat bevrijdend zou zijn. Nooit gedacht dat ik dat nog eens zou zeggen, dat ik zo zou kunnen leven. Jezus heeft mij bevrijd uit de onzekerheid, verwarring en onrust. Dank zij Hem kijk ik nu anders naar mijzelf, anders naar vrouwen. Anders naar mannen, en anders naar mensen. Ja, ook de wereld moet eraan geloven: ik kijk nu anders naar de wereld en alle problemen, naar religies, politieke meningen en oplossingen.
Alleen Jezus – weet ik nu – maakt ons vrij van angsten. Vrij van beperkingen en vrij van slavernij. Want laten we wel zijn: Wie is de baas? Wie is slaaf? Naar wiens grillen of wetten of ideeën moeten wij ons buigen? Buigen wij? In de naam van de democratie? Zijn we woke of wakker? Is nu de democratie en haar werken in de plaats gekomen voor de dogma’s van de kerk?
Ja, it’s a long way to Tipperary, it’s a long way to go…
‘Remember Me…’ zegt Jezus tegen mij, en tegen jou, tegen u. Kom bij Mij en Ik zal je laten zien hoe Ik je bedoeld heb.
Heleen