In Visie, het programmablad van de Evangelische Omroep, stond begin dit jaar een artikel over een jongeman van twintig jaar die lijdt aan de erfelijke en ongeneeslijke ziekte cystic fibrosis (taaislijmziekte) waardoor hij niet oud zal worden. Hij was te gast in het programma Nederland Zingt. Hij vertelde onder meer over zijn hobby astronomie. Met het oog op zijn ziekte zei hij het volgende:
“Als ik met een sterrenkijker inzoom op één ster, zie ik alleen die ene ster maar. Zodra ik uitzoom, zie ik ook alle sterren eromheen. Je kunt dat vergelijken met het leven: als ik me focus op mijzelf, zie ik alleen mijn eigen problemen. Zodra ik uitzoom, worden de sterren kleiner, maar zie ik wél het grote geheel: al die andere sterren en Gods totaalplan. Dan worden mijn eigen problemen ineens veel kleiner.”
Het getuigenis van deze jongeman sprak me aan. Het leert me dat de manier waarop ik aankijk tegen het leven en tegen strijd en moeite die ik ken, bepalend zijn voor hoe ik het leven ervaar. Ik vroeg mezelf af hoe ik eigenlijk in het leven sta. Ben ik vooral ingezoomd op mijn eigen leven, ligt de focus voornamelijk op mijzelf, op mijn eigen ideeën en gedachten, op mijn worstelingen in het leven? Of probeer ik ook vanuit Gods perspectief naar mijn leven te kijken, vanuit een groter geheel waarin Hij een plan met mij heeft? Ik moet toegeven dat ik nogal eens de neiging heb om de focus op mezelf te richten en voorbij te gaan aan de wijze waarop God naar mij en naar het menselijk leven in het algemeen kijkt.
Dat bracht mij bij een ander bijbels denkkader wat mij de laatste tijd nogal heeft beziggehouden. Het illustreert hoe God tegen ons leven aankijkt. Gelovigen zijn Pelgrims op aarde en Burgers van de hemel. Deze manier van denken over ons leven kan ons helpen op onze levensweg. Daarvoor gaan we even terug naar de afgelopen zomervakantie.
Inmiddels zit die zomervakantie er voor de meeste mensen weer op. Een enkeling geniet nog in september van een welverdiende vakantieperiode, maar velen moeten weer een heel jaar wachten op een nieuwe vakantie-ervaring. Nogal wat mensen hebben de zomerperiode doorgebracht in een tent, ergens op een camping of hebben getoerd met caravan of camper. Heerlijk genietend van het buitenleven mits het weer een beetje meezat…
Als er een volk is met ruime kampeerervaring, dan zou dat best wel eens het volk Israël kunnen zijn. Dit volk is namelijk veel onderweg geweest terwijl men overnachtte in tenten. Jaar in jaar uit, veertig jaar lang, op weg naar het Beloofde Land. Hun Gids, God Zelf, woonde bij hen in een soort van mobiele tempel, de tabernakel, eigenlijk ook een soort tent. De Israëlieten waren dus eigenlijk pelgrims, ze hadden één doel voor ogen, namelijk het door God Beloofde Land bereiken.
In het Nieuwe Testament, in 2 Korintiërs 5:1-10, kun je lezen over een hele andere vorm van kamperen. Neem, voordat je verder leest, de tijd om het bijbelgedeelte rustig door te lezen. In dit gedeelte zie ik een vergelijking met het volk van God dat al kamperende door de woestijn trok. Ook wij – nieuwtestamentische gelovigen – zijn onderweg als pelgrims. Onderweg naar het Beloofde Land, het hemels paradijs. En ook wij slapen in tenten. Want Paulus noemt ons lichaam immers een aardse tent!
Ons lichaam wordt een tempel van de Heilige Geest genoemd (1 Korintiërs 3:16). De Here God woont dus in ons en kiest daarmee opnieuw voor ‘een tent’ om in te wonen, want Hij wil bij ons / in ons zijn. Zie je de parallellen?!
In het eerste vers van 2 Korintiërs 5:1-10 staat:
Wij weten dat wanneer onze aardse tent, het lichaam waarin wij wonen, wordt afgebroken, we van God een woning krijgen: een eeuwige, niet door mensenhanden gemaakte woning in de hemel.
Best wel een krasse vergelijking die Paulus maakt: leven is kamperen! Stel je voor: deze wereld als één grote camping… Ons lichaam vergeleken met een tent.
Als je in de zomer wel eens noodweer heb meegemaakt terwijl je aan het kamperen was, weet je hoe kwetsbaar een tent is. Na afloop van zulk stormachtig weer liggen er veel tenten tegen de grond. Soms zelfs kapot. Door zo’n bui wordt duidelijk hoe kwetsbaar tenten zijn.
En zo is het ook met het leven hier op aarde. Ons leven is kwetsbaar en wordt langzaam maar zeker afgebroken. Misschien merk je af en toe al bij jezelf dat de afbraak bezig is. Het kan ons misschien beangstigen en we staan er liever niet bij stil. Toch weten we dat het de realiteit van het leven is. Het leven op deze aarde is slechts tijdelijk, net als kamperen tijdelijk is.
Als Paulus in 2 Korintiërs 5 over een tent praat en ons leven daarmee vergelijkt, dan vertelt hij ons ook dat we op doorreis zijn. Wij zijn pelgrims. Op weg naar Huis, op weg naar God. En als we sterven wordt de tent van ons leven opgebroken om voor God te verschijnen. Want bij Hem ligt de eindbestemming van onze reis. Leven met Hem tot in alle eeuwigheid, dát is het doel van ons leven.
We mogen weten dat er een hemels Thuis op ons wacht als onze aardse tent wordt afgebroken.
En daarmee komt sterven in een ander licht te staan. Afbraak wordt Nieuwbouw. Maar ook ons leven komt in een ander licht te staan. Wij zijn pelgrims en ons doel is de hemel!
Door welke bril kijken jij en ik naar het leven? Is er regelmatig het besef dat we pelgrims zijn en ons doel veel hoger en mooier is dan een in al zijn facetten zo volmaakt mogelijk leventje hier op aarde?
Zoom je in op jouw pijn en op jouw persoonlijke strijd en moeiten of probeer je toch ook uit te zomen en vanuit Gods perspectief naar je leven in het grote plan van God te kijken?
Met dit stukje wil ik niet onderschatten of bagatelliseren hoe heftig het soms kan stormen in ons leven.
Maar wat ik geloof is dat als ons denkkader meer is afgestemd op Gods Woord – als we meer door de ogen van God kijken – dit van invloed zal zijn op de wijze waarop wij in ons leven staan. Het maakt onze schouders sterker om onze lasten te dragen en het biedt ons stevig schoeisel om de rotsachtige wegen als pelgrim te bewandelen.
Gods Woord is niet goedkoop. Het is echter wel de Weg, de Waarheid en het Leven. En het spreekt van een hoopvolle toekomst. God zegene je op je pelgrimstocht!
Vragen om over na te denken
- Denk eens na over het in- en uitzoomen en waar bij jou vooral de focus ligt.
- Denk je er wel eens aan dat je een pelgrim bent, iemand die op doorreis is?
- Zoek nog andere Bijbelgedeelten op die het beeld van een pelgrim schetsen en overdenk deze.
Lees Hebreeen 11:13-16 en Openbaring 21:1-7. Woorden waarmee God jou persoonlijk wil bemoedigen op je pelgrimsreis!