De, op Netflix verschenen, documentaire ‘Pray away’ heeft mij de afgelopen weken behoorlijk bezig gehouden. In de documentaire worden er verschillende mensen gevolgd die op hun eigen manier een aandeel hebben (gehad) in conversiegerichte boodschappen, bewegingen en organisaties. De meesten van hen zijn hier inmiddels op teruggekomen en geven aan hiermee anderen, maar ook zichzelf, te hebben beschadigd.
De documentaire maakte dat ik mijzelf ging onderzoeken. Hierin wilde ik vooral te weten komen welke boodschap, met betrekking tot homoseksualiteit, ik in de afgelopen jaren had aangenomen en doorgegeven.
In een eerdere blog heb ik geschreven dat ik ervoor gekozen heb niet meer in een relatie te stappen met vrouwen. De sterke overtuiging, dat ik daarvoor in de plaats een leuke man zou ontmoeten om een gezin mee te vormen, was een reactie op dat besluit. Het was voor mij een soort van garantie, want ik verwachtte dat mijn keuze een directe en positieve invloed had op andere toekomstmogelijkheden. Inmiddels ben ik mij bewust dat het niet zo werkt 😉.
Het besef, dat het algemene scheppingsplaatje niet direct mijn levensplaatje betekende, was een sleutel. Ik betrapte mijzelf erop dat ik mijn toekomstplannen had afgestemd op het bekende huisje-boompje-beestje verhaal. Dit terwijl er oneindig veel mogelijkheden zijn in toekomsten die daarvan afwijken.
Ook de druk om jezelf te veranderen kan groot en onrealistisch worden. Zo heb ik, in de eerste maanden, geprobeerd om alle homoseksuele gevoelens weg te drukken, denken en bidden. Later besefte ik dat God niet van mij vroeg om te strijden met deze gevoelens, maar mij aanspoorde om deze open met Hem te delen. Helaas wordt er binnen christelijke kringen de nadruk gelegd op gedachten en gevoelens en wordt er gestreefd naar een bepaalde mate van controle over deze gedachten en gevoelens.
Het veranderbare aspect, wat een kernwaarde is binnen de conversie, zorgt aan beide kanten voor zoveel verwarring en maakt vaak meer kapot dan nodig. Zelf heb ik ervaren dat het uitoefenen van invloed beperkt is tot gedrag. Aangezien seksuele oriëntatie en gerichtheid uit meer dan gedrag bestaat, kan je, vanuit mijn optiek, niet inzetten op volledige verandering op dit gebied.
Het vormen van je eigen ziens- en leefwijze rondom homoseksualiteit is zo persoonlijk. Onder andere zorgt dit ervoor dat er, ook onder christenen, veel verschillende visies zijn. Zelf probeer ik hierop in te spelen door vooral te focussen op het delen van mijn persoonlijke ervaring en daarin een onderwijzend/lerend aspect te vermijden. In ‘Pray away’ wordt pijnlijk zichtbaar wat het gevolg kan zijn wanneer persoonlijke verhalen en overtuigingen in een voorbeeldfunctie of -context worden geplaatst.
Een confronterende documentaire die hier en daar schuurt, maar als je het mij vraagt zeker het kijken waard!
Channa