“Naar U hunkert mijn lichaam in een dor en dorstig land, zonder water” Ps. 63 : 2b
Geraakt word ik door dit psalmvers, want het verwoordt mijn gevoelens van onmacht, mijn geworstel om op een goede manier om te gaan met mijn lichaam en mijn sexuele verlangens. Ik worstel met mijn lichaam dat door ziekte ook op dit terrein niet meer functioneert zoals ik gewend ben. Ik word er door geobsedeerd. Het houdt me bezig op een bijna ongezonde manier.
En dan op een avond van onze gemeente wijk kring, wordt Psalm 63 gelezen en klinken deze woorden!
Het geeft zo goed weer wat er in mij leeft. Wat een verademing dat mijn lichaam ook mag hunkeren naar Hem, en dat het niet raar is dat ik me voel als in een dor en dorstig land zonder water.
Dat ik mag hunkeren naar Hem die mijn lijf gemaakt heeft. Een mannen- lijf met de sexuele drift die daar bij hoort, maar dat mij in de steek laat. Dor en dorstig! Ik begrijp dat ik dit aspect van mijn leven wel erg uitvergroot, en mijn reactie uit balans is: MAAR HET DOET OOK ZO’N PIJN!
Heer, mijn lichaam hunkert naar U, En U alleen weet hoe diep het ingrijpt in mijn leven. U alleen hebt het water dat deze dorst kan lessen. Geef mij te drinken alstublieft !
Later in de tijd komt er antwoord, maar anders dan ik verwachtte.
“Weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest die in u woont, en die u ontvangen hebt van God, en weet u niet dat u niet van uzelf bent? U bent gekocht en betaald, dus bewijs God eer met uw lichaam” 1 Kor. 6 : 19,20
Mijn lichaam een tempel, een woonplaats van Gods Geest. Dat lichaam waarvan de motoriek van de handen te wensen overlaat. Dat traag aan het worden is. Dat zich maar moeilijk kan concentreren en waarvan de (ik zeg het maar netjes) “edele delen” niet meer reageren zoals zou moeten. Dat lichaam verkiest God als Zijn woonplaats. Dat is voor Hem heilig !
Ook voor mijn lichaam heeft Hij betaald met het bloed van zijn Zoon! Hij vindt het nog steeds: Waardevol, Kostbaar en Waardevast!! Wat een God is Hij!
De feiten zijn niet veranderd, en menselijk gezien zal het alleen maar minder worden, want Parkinson is progressief en niet te genezen. Evenmin is het zo dat ik het nu makkelijker vind allemaal.
Er is wel uitzicht, bemoediging en aanmoediging. Hij wil in mij wonen, vindt mij nog steeds de moeite waard en Hij is niet bang voor afbraak ! God weet, en ik mag leren weten dat straks alles nieuw word als het water uit de tempelbeek vloeit en overal waar het komt Leven geeft.
Dan zal een dor en dorstig land vruchtbaar worden en de bladeren van de bomen zullen genezing brengen, ook voor mijn lichaam.
Lichamelijkheid en sexualiteit: we worden er voortdurend mee geconfronteerd en door geprikkeld.Er word geen auto te koop aangeboden zonder dat er een half- of nog verder ontblote vrouw aan te pas komt. Geen abonnement op ADSL zonder een mooie man in onderbroek. En dit soort dingen zijn nog relatief onschuldig. Sex mag, moet. Want zonder sex leef je niet. En het maakt niet uit met wie, hoe vaak en waar.
Het is niet eenvoudig vandaag de dag om in reinheid en heiligheid je weg te gaan
Toch zijn er gelukkig nog steeds mensen die ook op dit terrein van hun leven willen luisteren naar wat Gods woord hier over zegt. Mensen die in onthouding willen leven omdat ze geloven dat het niet Gods bedoeling is om een sexuele relatie te hebben met iemand van het zelfde geslacht. Mensen die in onthouding willen leven omdat ze geloven dat Hij geen vrijbrief heeft gegeven om, bij afwezigheid van een eigen partner, hun sexuele verlangens elders te bevredigen. Mensen die vanwege een handicap, ziekte of andere oorzaken geen uitdrukking kunnen geven aan hun, legitieme, verlangen naar sexuele intimiteit.
Voor hen en mij geldt: “Weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest?”
Voor hen en mij geldt ook dat we het mogen uitroepen: “Mijn lichaam hunkert naar U in een dor en dorstig land.”
Onze God zal niet zwijgen maar antwoorden! Hij nodigt ons allemaal uit: “Ik ben het Licht, Ik licht je voor. Wie Mij volgt, komt het dichtste donker door. Die gaat zijn weg in vrede. Ik ben die Weg, zet jij je voet op het pad dat jij bewandelen moet.”
Johan Berkhof
