Wat doe je als jongen, of als meisje, als je homoseksuele gevoelens bij jezelf ontdekt? Je raakt misschien in verwarring en je gaat op zoek naar antwoorden. Niet te veel bij je vrienden of ouders – ze zouden misschien denken dat je homo bent, of ze zeggen dat het wel weer over gaat. Op school bij je mentor? Nee hoor, daar ben ik nog niet aan toe. Trouwens, mijn mentor heeft het nooit over seksuele gevoelens – alleen over mijn cijfers enzo.
Op het internet dan? Dat is laagdrempelig en anoniem – niemand hoeft het nog te weten. Misschien ben je daarom wel dit tekstje aan het lezen…
Afgelopen week was het in het nieuws: jongeren die anoniem op zoek zijn naar wie ze (mogen) zijn, zijn vatbaar voor misbruik.
Waar is dan die veilige plek? Hoe komt het dat het op school nog niet lukt om een veilige, laagdrempelige plek te maken waar je terecht kunt met je vragen, zonder uit de kast geduwd te worden?
Komt het omdat er op school ook kans is op misbruik of ongewenste intimiteit?
Laten we bidden dat er openheid mag zijn, in vertrouwen dat je verhaal gehoord wordt, maar niet verder wordt verteld als je dat niet wilt. Wist je trouwens dat je via onze website een luisterend oor kunt vinden?
We willen de liefde van Jezus delen: vriendelijk, niet veroordelend en zonder (seksuele) bijbedoelingen.
Welkom thuis,
Hier mag je zijn.
De Vader viert een feest.
Welkom thuis,
Voor wie zoek was of op reis,
Te lang is weggeweest.
Welkom thuis!
https://www.sela.nl/liederen/181/thuis.html
Daniël
