Lef!

Afgelopen week was een hectische week. Vanwege alle discussies over homoseksualiteit en reformatorische scholen. Herman van Wijngaarden van Hart van homo’s liet zich daarbij niet onbetuigd. Hieronder vier bijdragen waarin hij het opneemt voor het reformatorisch onderwijs. Moedig! En de moeite van het naluisteren waard!

In een column voor CIP.nl gaat Herman dieper in op de ophef die is ontstaan over de manier waarop sommige reformatorische scholen met homoseksualiteit omgaan.

https://cip.nl/cip+/82283-eerlijk-gesprek-over-homoseksualiteit-op-reformatorische-scholen-is-bijna-niet-meer-mogelijk/SRsEAAELUHkmOBoRQUlKcRMWEhM

Met het oog op morgen – radio In Den Haag ging het opnieuw over botsende grondrechten. Vorige week was de vrijheid van meningsuiting van bedreigde docenten het onderwerp, deze keer waren alle ogen gericht op minister Slob van onderwijs.

https://www.nporadio1.nl/nos-met-het-oog-op-morgen/onderwerpen/67689-2020-11-10-den-haag-vandaag-minister-slob-krabbelt-terug

Op1 – televisie

Herman stelt in dit gesprek: “Ik stop niet met ouders en scholen er met nadruk op te wijzen dat zij nooit een homoseksueel kind mogen afwijzen. Ook niet bij een beslissing van hem of haar die jij liever niet had gezien.” Het onderwerp begint op 13: 40 minuten.

Groot Nieuws Radio interview 12 november 2020

Herman reageert op de discussie identiteitsverklaring refo-scholen.

‘In Hermans’ bijdragen zie je welke storm er woedt. Een geestelijke strijd’, reageert iemand. ‘Daarbij moet ik denken aan een boomsoort in het Caribisch gebied die zelfs de grootste orkanen weet te doorstaan: door met elkaars wortels een hecht vlechtwerk te vormen. De storm heeft dus niet te maken met losse bomen die makkelijk ontworteld worden, maar met een sterk samenhangend geheel. Hij moet als het ware een eilandje verplaatsen.’

‘Dergelijke structuren worden uiteindelijk sterker door de stormen die ze meemaken. Maar wel met een grote prijs: er breekt van alles af. Mensen zijn geen bomen, mensen kennen pijn. Dat is een groot verschil.’

Aan het einde van de week, op zaterdagochtend las ik in een column in het NRC onder het kopje Grondrechten: ‘Het wetsartikel over onderwijsvrijheid uit 1917, ‘eerbiediging van ieders levensovertuiging’, mag met een bril uit 2020 gelezen worden. Naarmate de druk op westerse samenlevingen groeit, neemt het besef van de kwetsbaarheid van de eigen identiteit, waarden en cultuur navenant toe. Homo’s discrimineren, mannen bevoordelen of kritiek op de profeet Mohammed taboe verklaren, zijn zaken die niet in deze samenleving passen. Voor louter openbaar onderwijs waar geen ruimte is voor levensovertuigingen is het te vroeg…’

De tijd zal het leren.