Niemand zal ontkennen dat er in het dagelijks leven keuzes gemaakt moeten worden. Soms heel plezierige, soms heel moeilijke, vrijwillig of door omstandigheden gedwongen. Geen mens ontkomt daaraan.
Een paar van die momenten in mijn leven wil ik graag met je delen. Opgegroeid in een gezin waar geloof in God de Schepper, tafelgebed, kerkgang en dergelijke normale dingen waren, kwam er toch een moment dat ik die geloofszaken bewust achter me liet.
De God van de opgeheven vinger, voor wie ik bang was, die alléén maar zei hoe slecht ik wel was, sprak me niet meer aan. Ik wilde leven, vrij zijn, gelukkig en vrolijk, doen waar ik behoefte aan had. Zo ging een aantal jaren voorbij. Een collega nodigde me tijdens een gesprek uit mee te gaan naar een dienst van de baptisten gemeente. Niet wetend wat dat was, ging ik uit nieuwsgierigheid mee.
Hier was het dat ik voor het eerst hoorde dat God mij liefheeft en in mij geïnteresseerd is, ernaar verlangt een relatie met mij te hebben. Ook hoorde ik dat Hij daarom Jezus gegeven heeft, die elke belemmering voor zo’n relatie op Golgotha uit de weg geruimd heeft.
Ondersteboven
Het was een openbaring, en stond zó haaks op alles wat ik vroeger altijd gehoord had, dat ik er ondersteboven van was. Ik ging weer, en weer, en de Bijbel ging weer open.
Er kwam na enige tijd een ogenblik dat ik mijn leven openstelde en de Here Jezus vroeg in mijn hart te komen, en mijn leven te leiden op Zijn weg.
Het was een heel bewuste keuze, en nog nooit heb ik er spijt van gehad. Hij is de bron van mijn leven geworden, mijn rust en kracht. Het belangrijkste dat ooit in mijn leven gebeurd is: Jezus werd mijn Heiland en Heer!
Ik raakte betrokken bij het plaatselijke Youth for Christ-werk. In die hoedanigheid had ik weleens gesprekken met jongelui wier relatie was uitgeraakt en die daar problemen mee hadden. Dat zette me aan het denken over mezelf.
Ik was vierentwintig en had nog nooit verkering gehad. Eigenlijk had ik ook nooit naar meisjes omgekeken, werd ik mij bewust. Heel langzaam drong zich in de loop van dat jaar de conclusie aan me op, dat ik alles voelde voor iemand van mijn eigen geslacht, en absoluut niets voor het andere geslacht.
Hevig heb ik me ertegen verzet. Hoe was dit mogelijk! Ik had mijn leven aan God toevertrouwd en dus wat het mij duidelijk dat deze gevoelens niet gepraktiseerd konden worden.
Er kwam een avond dat ik al ruziënd met de Heer hierover, door Hem aangesproken werd: “Houd nu eens op met dat verstoppertje spelen, noem de dingen bij de naam, dan kunnen we praten.”
Precies weergeven wat er toen allemaal gebeurde, kan ik niet, maar ik heb gezegd: “Goed, ik heb homoseksuele gevoelens, en als U niet wilt dat ik zó leef, moet U er maar wat aan doen. Ik ben bereid om met U mee te gaan.”
Niet in één jaar
Ik las elke dag een Bijbelgedeelte naar aanleiding van een tekstboekje. En de dagtekst van die morgen is voor mij een belofte geworden: “Ik zal hen niet in één jaar voor u uitdrijven, opdat het land geen woestenij worde, en het wild gedierte u niet teveel worde. Langzamerhand zal Ik hen voor u uitdrijven, totdat gij zó vruchtbaar wordt dat gij het land in bezit kunt nemen.” Exodus 23: 29, 30.
Deze woorden geven een proces aan, en geen plotselinge verandering. Er kwamen perioden van wanhoop, twijfel, radeloosheid, soms was ik ontstellend eenzaam. En als Hij mij niet had vastgehouden, en omgekeerd natuurlijk ook, en er geen fijne vrienden waren geweest…
Er brak een tijd aan waarin ik heel bewust om mij heen ging kijken, op zoek naar de vrouw die God voor mij bedoeld had. We ontmoetten elkaar, praatten over wat geweest was en wat we aan verwachtingen hadden.
Opnieuw werd de dagtekst ons tot een belofte en bevestiging: “De Heer nu heeft Zijn Woord dat Hij gesproken heeft, gestand gedaan.” 2 Kronieken 6: 10.
Het werd onze verlovingstekst, en op dit moment zijn we al heel wat jaren getrouwd, en hebben we twee fijne kinderen.
Zo bevestigde de Heer, tot nu toe, steeds Zijn weg met ons.
In het leven moeten keuzes gemaakt worden. En het Leven, met een hoofdletter, dat is kiezen voor Jezus Christus!
Johan Berkhof
