Houd in uw weg het oog op God gericht;
vertrouw op Hem en de uitkomst zal niet falen -Psalm 37: 2 berijmd
‘Nee dat kan nu niet….’ ‘Later. Als het allemaal weer kan….’ Wie herkent die uitspraken niet nu we al langere tijd in crisis leven. Veel van wat ik als vanzelfsprekend zie, blijkt op een wankele basis te staan. Veel van de dingen waar ik naar uit kan kijken, zijn omgeven met vraagtekens. Vraagtekens en innerlijke strijd, die ervaar ik ook wat mijn homo-gevoelens betreft. Met regelmaat is dat intense verlangen gemengd met strijd om daar niet aan toe te geven. Want, waar kom ik dan uiteindelijk uit?
Ik denk dat er wel wat herkenning is bij wat ik in de vorige alinea beschreef. Maar lees het nog eens een keer. Wat opvalt dat is dat het vooral gaat over kijken en zien. Zonder dat we het doorhebben zijn onze ogen vaak een soort zoekmachine die alles wat langs komt filtert, weegt, beoordeelt en richting geeft. Het doet me denken aan het Google-logo waarbij de twee o’s omgetoverd zijn tot ogen.
Heel begrijpelijk; met je ogen dicht kom je nergens. Tegelijk is het ook wel ontnuchterend om je te realiseren dat je ogen het instrument zijn om ergens waarde en houvast aan te ontlenen. Zou het dan niet eens tijd worden om met mezelf in overleg te gaan? Om vervolgens de richting te kiezen waarheen ik het best kan kijken? Is dat mijn homo-gevoel? Zijn dat mijn vrienden? Is dat mijn geweldige baan? Mijn lieve familie?
’t Is toch zeker het beste om daarheen te kijken waar je stabiliteit en zekerheid ervaart. Daarom laat ik me raad geven door de psalm die zingt: ‘Houd in uw weg het oog op God gericht.’ Psalm 37:2. Hij is namelijk Degene die bewees een Houvast en Zekerheid te zijn, die zelfs in de grootste crisis niet wankelde. In de nacht van duisternis was Hij de Vaste Rots. Bij struikelen richt Hij Zijn Vaderhand op. Bij verdriet is Hij de Trooster. Bij ziekte is Hij de Medicijnmeester. Hij zegt Zelf: ‘Ik ben de Alfa en de Oméga.’
Wat een getob dan toch als je ogen zich afdraaien of zich bij Hem weghouden, als je weg door duisternis, verdriet en crisis gaat. Je kunt best van alles uitproberen, maar in deze situaties is het vooral het uitproberen waard om de weg van je leven met God te gaan en het zeker niet zonder Hem te doen. ‘Ziende op den Overste Leidsman en Voleinder des geloofs, ’ Hebr. 12:2. Dat geeft houvast, toekomst en uitkomst. Vertrouw op Hem en de uitkomst zal niet falen.
‘k Sla d’ ogen naar ’t gebergte heen.
Vanwaar ik dag en nacht
Des Hoogsten bijstand wacht.
Mijn hulp is van de Heer’ alleen
Die hemel, zee en aarde,
Eerst schiep en sinds bewaarde.
Psalm 121:1
Anton