Afgelopen week stelde een journaliste van een studentenkrant in het noorden van het land me deze vraag. ‘Ik wil beide kanten van het verhaal vertellen’, mailde ze, en ‘Ik begrijp dat het een gevoelig onderwerp is.’
In eerste instantie dacht ik ’Daar heb ik geen zin in, in een gepolariseerde situatie een gesprek aangaan.’ Maar naarmate ik mijn gedachten over de vraag liet gaan, kwamen er heel andere gedachten bij me boven. Namelijk aan de tijd dat ik volop meedeed in de vrouwenbeweging. Ik ervoer toen een enorme weerstand en boosheid jegens alles wat zich als christelijk aandiende, vanwege het – in mijn ogen – oersaaie leven van ge- en verboden. Inclusief de vaste rolpatronen voor mannen en vrouwen, die ik als verstikkend ervoer. Misbruikervaringen speelden daar ook zeker een rol in. Het viel me trouwens op destijds dat het overgrote deel van de vrouwen in het vrouwenhuis misbruikervaringen had. Alsook dat dat er mede de oorzaak van was dat veel vrouwen zich afkeerden van mannen, geen vrouw wilden zijn op ‘die’ manier, en hun warmte, veiligheid en bevestiging zochten bij vrouwen. Ik herken het proces. Ik liet me in alles leiden door mijn gevoel. Had net als de meeste anderen wisselende relaties en verdiepte me in hekserij en waarzeggerij. Daarbij ervoer ik geleidelijk aan iets van desintegratie in mezelf. In die zin dat mijn leven steeds onwillekeuriger werd, los van het gewone dagelijkse leven, nergens op gericht, zonder blijvende verbondenheid met iets of iemand.
Er waren momenten dat het donker was in mijn denken en dat ik angstig werd. Wat deed ik überhaupt in dit leven en wat moest ik ermee?
Op zo’n duister moment ontmoette ik een vrouw. Ze was belangstellend en vroeg: ‘Hoe is het met je?’ Ik deelde mijn ongelukkigheid met haar. En zij vertelde me hoe ze met Jezus leefde. ‘Kan dat ook voor mij?’ vroeg ik. ‘Natuurlijk,’ zei ze. We spraken af en baden. Ik vroeg Jezus in mijn leven te komen. En zo kwam er iets nieuws in mijn leven binnen. Niet zozeer ‘iets’, maar Iemand. Jezus! Door Zijn Geest.
Vanaf die tijd kreeg ik weer zicht op mijn leven. Door God te leren kennen als mijn hemelse Vader, en de Bijbel als Zijn richtlijn voor mijn leven, begon ik verbondenheid te ervaren. Door Jezus met God, en met andere mensen. Daarvoor gaf Hij Zijn leven: het herstel van relaties en verbondenheid. Je leest erover in Jesaja 53, een prachtig hoofdstuk in de Bijbel. Niet door ge- en verboden aan te nemen veranderde mijn leven, maar door Zijn aanwezigheid en werk in mijn hart. Omdat het geluk en de vrede die ik vond zo kostbaar zijn, ga ik ervoor om in alles Jezus te volgen. Ook op het gebied van seksualiteit. Dat houdt in dat ik, terwijl ik homoseksuele gevoelens kan ervaren, ervoor kies om met Zijn hulp celibatair te leven. Zo mag ik nu met Jezus leven, en met mijn ervaringen anderen bemoedigen, die ook Jezus leerden kennen en ervoor kiezen Hem te volgen.
Dus, nee, ik reageer niet haatdragend op de groepen die ons willen verbieden. Ik herken de reacties, die vaak te maken hebben met onderliggende gekwetstheid! Maar ik heb Jezus leren kennen. Ik wil nu met alle liefde naast mensen staan en een gesprek aangaan, als dat bij de ander ook mogelijk is.
In onze jubileumuitgave ‘Er moet LICHT komen! Getuigenissen over homoseksualiteit en Jezus volgen’ ISBN 9789090362595, kan je meer lezen over mijn levensverhaal en dat van anderen.
Momenteel dient op Malta de rechtszaak tegen Matthew Grech. De aanklacht is dat hij ‘conversietherapie’, die op Malta bij de wet verboden is, zou hebben aangemoedigd door in een interview te vertellen hoe hij de gay-lifestyle los kon laten doordat hij Jezus leerde kennen. Het is meer dan boeiend om deze zaak te volgen via het internet, omdat het de beide kanten, waar de journaliste over spreekt, duidelijk in het licht stelt. Mag er recht worden gedaan!
Criminalised For My Faith | Matthew Grech – Bing video
Bertien