Onlangs bedacht ik, dat ik me om de verkeerde redenen had bekeerd van mijn erotische gevoelens en gedachten voor mensen van hetzelfde geslacht. Begrijp me niet verkeerd, het was de juiste beslissing en het is goed gekomen. Maar als ik toen had geweten wat ik nu weet – over zonde, bekering en vooral Gods genade – dan had ik de beslissing misschien met een beetje meer vertrouwen genomen, en met een beter besef van wie God was, wie ik was en wat er daarna zou gebeuren.
Ik noem het mijn ‘eerste paradigmaverschuiving’. Uit het niets begon de Heilige Geest, die tot dan toe stil was geweest over mijn jarenlange homoseksuele relatie met een man, plotseling tot mij te spreken. De boodschap was simpel. Ik had een keuze: wandelen met mijn partner van hetzelfde geslacht, of wandelen met God. Allebei kon niet.
Ik koos voor God. En dat was de juiste keuze. Maar mijn redenen voor die keuze… Nou, ik had het mis. In mijn worsteling om ‘verstandig te kiezen’ en mezelf op het goede spoor te krijgen, overschatte ik mijn vrije wil in die beslissing.
In feite ‘koos ik verstandig’ omdat ik doodsbang was voor de gevolgen van ‘slecht kiezen’. Je zou kunnen zeggen dat ik werd gemotiveerd door dezelfde horror waarmee Indiana Jones te maken kreeg in die beroemde scène in de film The Last Crusade, waarin hij staat voor een make-or-break-beslissing over leven of dood. Indiana maakt een verstandige keuze en spaart daarmee ieders leven en rijdt de zonsondergang tegemoet.1)
Mijn keuze werd ingegeven door angst. Angst voor de hel, om eerlijk te zijn. De hel is een reële plek, en daar wil ik niet zijn. Maar er waren veel betere redenen dan angst voor het hellevuur om die dag voor God te kiezen. Door mijn angst voor de hel als oorzaak te nemen, zou ik iets dreigends en onheilspellends in mijn geloofsleven toelaten, wat niet goed aanvoelde. Daardoor veranderde mijn beeld van God.
Het hielp me niet dat het op dat moment nog de bloeitijd van Exodus was. Exodus International – Wikipedia. Geruststellende en bemoedigende woorden van Wesley Hill en Gregory Coles voor Christenen met SSA, die celibatair willen leven, waren er toen nog niet. Ik zocht steun in de Side X-beweging en was verrast toen een hulpverlener tegen me zei dat verandering naar heteroseksualiteit niet waarschijnlijker was dan enige andere dispositionele verandering, zoals bijvoorbeeld het overwinnen van depressie. Zelfs niet met gebed en wilskracht.
Dat maakte me nog angstiger. Ik haatte mijn gedachten en mijn SSA. En ik miste mijn vriend. Dat was toch ook niet goed? Zo ging ik een aantal jaren door, wiebelend op de rand van wat ik dacht dat een bodemloze afgrond was, één gedachte verwijderd van het hellevuur dat ik wanhopig wilde vermijden.
Snel vooruitspoelen.
Twee episodes uit de Bijbel begonnen me te achtervolgen. Allereerst die over de barmhartige Samaritaan. In mijn gedachten bleef maar steeds terugkomen wat die barmhartige Samaritaan deed nadat hij de arme man had verbonden:
Toen zette hij de man op zijn eigen ezel, bracht hem naar een herberg en verzorgde hem. De volgende dag haalde hij twee denarie tevoorschijn en gaf ze aan de eigenaar: ‘Zorg goed voor hem’, zei hij, ‘en als ik terugkom, zal ik je alle extra kosten vergoeden’ -Lucas 10:34–35.
Ik wist dat Jezus in deze gelijkenis meer duidelijk wil maken dan dat het belangrijk is een goede buur te zijn. Hij vertelt ook over Zichzelf. Hij is de barmhartige Samaritaan.
Ik herkende mezelf in die in elkaar geslagen man. En stelde me voor dat ik aan het herstellen was in die herberg. Van de straat gehaald, beveiligd tegen verdere schade, mijn kost en inwoning betaald door iemand die op een dag zou terugkomen.
Ik begon me af te vragen of een klein deel van mijn keuze om me te bekeren te maken had met Jezus Zelf. En als een klein deel ervan met Jezus te maken had, betekende dat dan niet echt dat het allemaal met Hem te maken had?
Rick, directeur van Free in Christ Ministries, vrij vertaald en met goedkeuring opgenomen. https://www.freeinchristministries.org/post/how-i-repented-for-the-wrong-reasons-but-it-still-turned-out-ok
Foto Unsplash