Hindernisbaan

Door Hilda:

Het overkwam me ergens halverwege de jaren negentig.
Het was een van de donkerste en moeilijkste periodes uit die tijd.
Ik was hevig verliefd. En het was wederzijds. Twee christenvrouwen die worstelden met hun seksuele oriëntatie. Beide wilden ze luisteren naar Gods wil in hun leven en hadden ervoor gekozen de weg van onthouding te gaan.

We hadden elkaar ontmoet op een christelijk evenement en wisten dat we er verstandig aan deden om geen contact te onderhouden. Maar de onderlinge aantrekkingskracht was onweerstaanbaar. We gingen elkaar opzoeken. We maakten afspraken over grenzen in onze omgang met elkaar, maar al heel snel bleek dat het niet lukte ze na te leven.
We hadden gedacht een ‘gewone vriendschap’ wel aan te kunnen, maar binnen korte tijd kreeg deze relatie een erotisch tintje. Uiteindelijk zat er maar één ding op: radicaal een punt zetten achter de relatie.

Met veel pijn, moeite en verdriet maakte ik deze keus. Innerlijk voelde ik me zo verscheurd. Op sommige momenten leek het alsof mijn hart zou barsten. En soms sloeg de twijfel toe: zou God zo’n relatie echt niet goed vinden? Op andere momenten wist ik zeker dat ik de juiste weg was ingeslagen.

Op een zeker moment liep ik zo vast in deze situatie. Ik was alleen op mijn kamer, de muren kwamen op me af en ik kon niet meer.
En op dat moment schreeuwde ik het uit tot God: “HEER, HELP ME!!”
Meer woorden had ik niet – maar wel een hart vol angst, pijn en eenzaamheid.
Wat er toen gebeurde laat zich maar moeilijk beschrijven.

Vrijwel direct na deze noodkreet voelde ik hoe ik van binnen werd overspoeld door een golf van diepe liefde en vrede.
Het was overweldigend en gaf mij zo’n gevoel van innerlijke vrijheid.

In de stilte die daarop volgde sprak God tot mij op een hele bijzondere manier. Dit was voor mij iets totaal nieuws. Als gewone huis-tuin-en-keuken-christen had ik eigenlijk het gevoel dat God op dergelijke manieren spreekt tot zendelingen, voorgangers en andere Godsmannen en -vrouwen.
Maar zeker niet tot mij, al wist ik ergens ook wel dat dit onzin was.
God nam blijkbaar die moeite wel. En Hij sprak tot mij op zo’n liefdevolle manier.
Want wat gebeurde er?

Terwijl het bidden, of eigenlijk het uitroepen tot God, me zoveel rust had gegeven, liet Hij me iets zien.
Het was alsof er iets op de muur van mijn kamer werd geprojecteerd.
Ik zag een hindernisbaan met allerlei hindernissen van verschillende hoogten en met variabele ussenliggende afstanden.
Mijn leven trok zich in flashbacks aan mij voorbij. In de hindernissen zag ik terug wat er eens was gebeurd: allerlei verdrietige en pijnlijke situaties, teleurstellingen en ook personen die daarin een grote rol hadden gespeeld.
En ergens midden op die baan tussen de hindernissen bevond ik mij.

Als ik me uitstrekte, kon ik over de hindernissen die nog voor me lagen, heen kijken en zag ik in de verte de laatste hindernis.
En achter die laatste hindernis die mij wachtte, zag ik een eindeloze vlakte vol kleur en schittering, zo vol van een eindeloze rust, vol van Gods Aanwezigheid en glorie.
Het riep een sterk verlangen in mij op. Kon ik daar maar voor altijd zijn!

Terwijl ik nadacht over deze dingen, kwam een tekst in mijn gedachten:
Zij gaan voort van kracht tot kracht en verschijnen voor God in Sion (Psalm 84:8).
Toen werd me duidelijk wat God me eigenlijk wilde zeggen: “Het leven is een hindernisbaan en elke keer als een hindernis jouw weg verspert, zal Ik je zoveel kracht geven, als jij juist nodig hebt om deze hindernis te kunnen nemen.”

Vanaf dat moment tot aan de dag van vandaag toe mag ik mijn weg vervolgen ‘van kracht tot kracht’ totdat de laatste hindernis gepasseerd is en ik Thuiskom in Sion. Deze persoonlijke Godservaring heeft me zo bemoedigd, getroost en gesterkt in mijn geloof. Mijn leven lang zal ik dit moment koesteren en er kracht uit putten.
God Die zo dicht naast me kwam staan.

En ik geloof en vertrouw erop dat Zijn Woord de waarheid is. Hij die heeft gezegd:

U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat je boven jouw krachten wordt beproefd: Hij geeft je mét de beproeving ook de uitweg, zodat je haar kunt doorstaan.
1 Korintiërs 10:13

Wees gezegend!