‘Ligt het misschien dan toch aan mij, doe ik nu zo moeilijk?’ Bekruipt jou deze gedachte ook wel eens? En dan doel ik op de veranderende kijk op huwelijk en seksualiteit in de samenleving maar ook in sommige kerken, te midden waarvan je je soms een eenling kan voelen. Gods scheppingsorde van huwelijk en seksualiteit zoals gedefinieerd in Genesis 2:24, wordt langzaam maar zeker losgelaten, overboord gegooid. En toch, hoewel ik wel eens wordt overvallen door een gedachte van twijfel, geloof ik met heel mijn hart dat de Bijbel Gods gezaghebbende Woord is, en dat er geen betere levensweg om te bewandelen is, dan in het spoor van dat levende Woord.
Nog maar enkele decennia geleden was vrijwel iedereen ervan overtuigd dat het huwelijk bedoeld is voor één man en één vrouw. Intussen is die overtuiging niet meer vanzelfsprekend. Buiten de kerk niet, maar in veel gevallen binnen de kerk ook niet meer. In Psalm 11:3a lezen we: ‘Voorzeker, de fundamenten worden omvergehaald!’ Hoe toepasselijk zijn deze woorden op de tijd waarin we leven.
Huwelijk en seksualiteit is niet zomaar een onderwerp in de Bijbel. Het is een fundamenteel Bijbels thema en vormt een belangrijke rode lijn door Gods Woord. Het is dan ook niet zomaar ‘een dingetje’ dat het huwelijk zoals God het heeft ingesteld – dit fundament – omver wordt gehaald.
Genesis is het Boek van het Begin, een boek over beginpunten. Het vertelt bijvoorbeeld over het begin van de schepping (Gen. 1), van de mens en van het huwelijk (Gen. 1 & 2), van zonde en dood (Gen. 3) en van de belofte van de Verlosser (Gen. 3:15).
Genesis 1 beschrijft hoe God hemel en aarde schiep en het tweede hoofdstuk zoomt vervolgens in op één aspect van de schepping. Het is veelzeggend dat dit niet het majestueuze zonnestelsel of het fantastische diverse kleurrijke planten- en dierenrijk betreft, maar juíst de schepping van de mens, van man en vrouw. En dat doet God vrij gedetailleerd, eerst de schepping van de man en daarna die van de vrouw. En wanneer Hij ze bij elkaar geeft gebracht, lezen we: ‘Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn’ (Genesis 2:24).
Al vanaf de schepping heeft God dus het huwelijk ingesteld als de fundamentele samenlevingsvorm. Zijn bedoeling is dat één man en één vrouw aan elkaar verbonden zouden zijn voor het leven. Binnen dat verbond heeft God seksualiteit gegeven. Dit is geen instelling van de kerk of van de staat maar het is Gods scheppingsorde. Deze goddelijke orde is niet voor een beperkt publiek bedoeld: het is een universele instelling en geldt voor alle mensen door alle tijden heen.
Vele eeuwen later leert Paulus in het N.T. dat God het huwelijk niet zomaar heeft ingesteld. Hij legt in Efeze 5:22-33 uit dat de relatie tussen man en vrouw een groot ‘mysterie’ of ‘geheimenis’ is. Er zit dus meer achter dan we zouden vermoeden. Paulus citeert daarbij Genesis 2:24 en verklaart dat de relatie tussen man en vrouw te maken heeft met Gods grote Heilsplan: het huwelijk tussen man en vrouw is een beeld van de relatie tussen Christus en de Gemeente die Zijn bruid is. God ontwierp het huwelijk om het Evangelie te tonen!
Met de Bijbel opgegroeid was dit op zich niet iets nieuws voor mij. Het kwam pas echt bij me binnen toen ik Genesis 2:24 door de bril van Paulus ging lezen: Daarom zal Christus Zijn Vader verlaten en Zich aan Zijn vrouw, de Gemeente, hechten; en zij zullen tot één vlees zijn. Zo had ik het nog nooit gelezen. En vanaf dat moment groeide in mij het besef dat hoe belangrijk en heilig huwelijk en seksualiteit voor God zijn.
Het is zo bijzonder dat we aan het begin van het ontstaan van de wereld Gods heilsplan al ‘in notendop’ in de Bijbel vinden in Genesis 2:24. Destijds was het nog in verborgen vorm (een geheimenis), maar nu is het niet langer een geheim. Hoe overweldigend mooi is dat! Prachtig dat het laatste Bijbelboek Openbaring eindigt met de aanstaande bruiloft van het Lam, van Christus en de Gemeente. Het moment dat spoedig gaat komen dat Zij tot één vlees zullen zijn.
En zoals een jongeman en een meisje uitzien naar de dag van de bruiloft en ernaar toeleven, zo ziet Christus uit naar de dag van Zijn bruiloft. En zo mogen wij als de bruid ook uitzien naar die grote dag. Het refrein van een oud lied zegt: Wat een dag, wat een dag, als ik Hem begroeten mag en voorgoed naar Hem zal gaan, oog in oog met Hem zal staan en Hij leidt mij aan Zijn hand, naar ‘t lang beloofde land: https://www.youtube.com/watch?v=jxIz12y_Efc