Pas kwam ik op de website van een zorgverzekeraar een artikel tegen over huidhonger. Daarin was te lezen dat de afgelopen periode zich kenmerkte door huidhonger: het verlangen naar fysiek contact. Volgens de schrijvers zijn aanrakingen, net zoals zuurstof en voeding, een primaire levensbehoefte. Ze zijn van levensbelang. Lichamelijk contact heeft namelijk grote impact op de algehele gezondheid van mensen. Zo geeft een simpele knuffel of streling van de huid een ontspannen, vertrouwd en veilig gevoel. Maar het zorgt er ook voor dat stress en angst afnemen, doet het de bloeddruk dalen, bevordert het de spijsvertering en verlicht het pijn. Sinds de crisis ervaren veel mensen een gemis aan nabijheid, fysieke troost en geruststelling, aldus de zorgverzekeraar.
Huidhonger wordt helaas ook in kerken nogal eens ervaren en dat niet alleen in de afgelopen anderhalf jaar. Volgens de Bijbel zou dat anders moeten zijn. Lees je bijvoorbeeld Paulus’ brieven, dan ontdek je dat in de nieuwtestamentische gemeenten heel wat werd afgekust. Paulus roept de Korintiërs ertoe op: ‘Groet elkaar met een heilige kus’ (1 Kor. 16:20). De kerken in Rome en Tessalonica krijgen dezelfde opdracht (Rom. 16:16 en 1 Tess. 5:26). Op het strand van Milete vallen gemeenteleden Paulus om de hals en kussen hem (Hand. 20:37). En ook Petrus roept gemeenteleden ertoe op: ‘Groet elkaar met een kus als teken van uw onderlinge liefde’ (1 Petr. 5:14). Denk bovendien ook eens aan de vader die zijn teruggekeerde verloren zoon kuste (Luc. 15:20). Overigens lezen we ook in het Oude Testament al over het kussen: van Jakob en Laban, Mozes en Jetro, Naomi en Orpa, David en Jonatan, David en Barzillai, en Samuel en Saul.
Even weer terug naar het Nieuwe Testament. De Here Jezus verwijt gastheer Simon dat hij Hem niet begroet heeft met een kus (Luc. 7:45). Deze begroetingskus werd kennelijk ook door Hem verondersteld als heel normaal gedrag. De geschiedenis uit Lucas 7 maakt overigens ook duidelijk dat een vrouw een man ook met een kus kon begroeten. Sterker nog, hier kust een vrouw zelfs de voeten van de Here Jezus!
Men ging ervan uit dat heiligen (gelovigen) elkaar kussen met een heilige kus. Kennelijk was kussen in de oude kerk heel normaal. Paulus gaf zelfs meerdere keren de opdracht (!) om elkaar te kussen met een heilige kus. Het toegevoegde woordje ‘heilige’ impliceert overigens dat het een kus betreft met goede bedoelingen, een uiting van de geestelijke broeder- en zusterband.
Duidelijk is dat de apostel wil dat er veel onderlinge liefde is in de gemeente. Trouwens de plaats waar zo’n ‘heilige kus’ gegeven werd is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk was in die tijd het voorhoofd, de wangen of de nek een gebruikelijke plek om te kussen. Het kussen op de hand was meestal een ereteken voor een leider. En kussen op de mond werd als erotisch beschouwd.
De Bijbel hecht veel waarde aan de onderlinge liefdesband. Ergens las ik: ‘Een mooie gemeente is een gemeente waar ‘gekust’ wordt.’ Of anders gezegd: waar gehugt wordt, waar handen geschut worden, waar iemand even een arm om je schouder legt, waar liefde heerst, waar mensen gezien worden en waar echte verbondenheid is. Wat is er een behoefte aan dit soort mooie gemeentes. Dat God ons mag inzetten om daarin bij te dragen. Zijn zegen wens ik je toe!
Bron: NaderBekeken, themanummer homoseksualiteit (Jaargang 22, 10 okt. 2015)