‘Ik ben de stem van een die roept…….in de woestijn!’ Joh 1 : 23
Het is al weer heel wat jaar geleden dat ik, in een bus met airco, kennis maakte met de woestijn.
We waren op weg van Jeruzalem naar Jericho, althans wat daar nog van over is. En deze weg gaat dwars door de woestijn. Nog raak ik onder de indruk van de woestheid: uitgestorven, heet, dor, onherbergzaam, geen leven te bekennen. Allemaal rotsgrond waar nog geen sprietje gras kan groeien .
Johannes roept…in de woestijn: ‘Bereid de weg van de Heer, effen in de wildernis een baan voor onze God.’
Ons hart is soms een woestijn. Ons leven een wildernis. Dor en doods.
Problemen stapelen zich op.
We worstelen met negatieve gedachten over onszelf of over anderen.
Seksuele gevoelens en verlangens gaan een richting op die ons benauwt en waar we niet mee kunnen leven.
Onze relatie met God zit op een dood spoor.
Wie kent dat niet. Voor kortere tijd. En soms ook heel lang. God lijkt spoorloos, onbereikbaar.
Wie kan mij nog helpen ?
In de woestijn klinkt een stem: ‘Sterk de slappe handen, verstevig de knikkende knieën.
Zie uw God zal komen, Hij zal komen en u verlossen.
Want in de woestijn zullen wateren ontspringen en beken in de steppen,
het dorstige land tot waterbronnen. Jes.35
De woestijn zal bloeien en leven voortbrengen als Hij Zijn stem verheft!
Onze God is een God die niet doof is maar HOORT
die niet blind is maar ZIET
die niet toekijkt maar HANDELT
Hij leidt ons uit de woestijn naar het Beloofde Land, dag aan dag draagt Hij ons.
Roep Hem aan, in de woestijn, want Hij is een God van uitreddingen!
Ik moet denken aan een oud lied :
Got any rivers you think are uncrossable
Got any mountains you can’t tunnel through
God specialises in things impossible
He does the things others can’t do.
Gedachtenspinsel van Johan Berkhof
