‘Laten zij de Heer loven om Zijn trouw, om Zijn wonderen aan mensen verricht…
Soms zaten zij in het diepste duister als slaven in ijzeren boeien, want ze hadden zich tegen Gods woorden verzet, de raad van de Allerhoogste verworpen. Hij liet hen buigen onder een zware last, ze vielen, en er was niemand die hielp. Ze schreeuwden in hun angst tot de Heer – Hij heeft hen gered uit vele gevaren, haalde hen weg uit het diepste duister en brak hun boeien stuk.
Laten zij de Heer loven om Zijn trouw, om Zijn wonderen aan mensen verricht: bronzen deuren heeft Hij verbrijzeld, ijzeren grendels verbroken.
Soms leefden zij als dwazen, gingen gebukt onder de last van hun zonden, ze gruwden van elk voedsel en waren de poort van de dood nabij. Ze schreeuwen in hun angst tot de Heer – Hij heeft hen gered uit vele gevaren, Hij zond Zijn woord en genas hen, ontrukte hen aan het graf.’
Psalm 107: 8-20
Mensen die God heeft verlost, zingen over Zijn trouw. Ze zijn er vol van. Kan het ook anders? Als je die ervaring met Hem opdeed in nood? Die nood maakte dat ze Hem gingen zoeken. Ze schreeuwden het uit. En Hij gaf uitkomst!
Dan ga je Hem als vanzelf loven. Herkenbaar! Niet?
De zekerheid van je geloof zit niet in je diepe berouw, of bepaalde geloofservaringen en gevoelens. Ook niet in zichtbare zegeningen in je leven. Hoe dankbaar je daar ook voor kunt zijn.
De basis van je behoud is Gods trouw. God die belooft dat Hij nooit een mens zal afwijzen die Hem om hulp roept!
Of je nu in nood bent zonder duidelijke oorzaak, of dat je vastzit of bijna te gronde gaat door je eigen schuld, richt je tot Hem! Roep Hem aan!
Vergeet niet om Hem vervolgens te loven om Zijn trouw!
Foto Unsplash