Het gemeentebestuur van het Canadese Calgary stemde op 26 mei vóór een verbod op Conversie Therapie, op straffe van 10.000,00 dollar, een jaar gevangenis, of beide.
Dit gebeuren in Canada, laat zien wat Amerika kan verwachten. Christenen moeten daarom drie kanten aan dit verhaal goed onderscheiden: 1. de definitie van Conversie Therapie; 2. de straf erop; 3. de impact ervan op kerken.
De verordening noemt Conversie Therapie: “een praktijk, behandeling of hulp, die erop gericht is iemands seksuele oriëntatie, gender identiteit of gender expressie, te veranderen, onderdrukken of ontmoedigen, of niet-heteroseksuele aantrekkingskracht of seksueel gedrag te onderdrukken of verminderen.”
Dit gaat verder dan hulpverleners verbieden te beloven homoseksualiteit te “genezen”. Het wordt namelijk verboden iemand te helpen zijn gedrag te veranderen, ook als dat in strijd is met zijn geweten. Los van wat de persoon in kwestie wil of gelooft als christen, orthodoxe Jood, moslim of mormoon.
Dergelijke wetten hebben gevolgen op keuzes die mensen maken.
Stel je voor. Een volwassen man, die zich jarenlang identificeerde als homoseksueel en seksueel aktief was, ervaart een verandering in zichzelf als gevolg van zijn geloof. Hij zoekt een christelijke hulpverlener die qua geloofsovertuiging bij hem past. En vraagt: “Ik had relaties met mannen, maar dat voelt niet goed. Help me om naar de richtlijnen van mijn geloof te leven.” De hulpverlener zou kunnen zeggen: “Ik riskeer $ 10.000, – boete en een jaar cel, als ik doe wat je vraagt.”
Ik was die man in 1984. Ik vroeg om hulp die, God zij dank, legaal was.
Ik ben ook die hulpverlener, 36 jaar later. Na 33 jaar huwelijk, en veel blijdschap bij het opvoeden van mijn twee zoons, een leven dat ik verkoos en liefheb, word ik nu als hulpverlener uitgesloten, als ik buig voor een tiran die mij en mijn cliënten zegt wat te moeten geloven en hoe dat in praktijk te brengen.
Voorgangers kunnen denken dat deze bepalingen alleen gelden voor christelijke hulpverleners, of aan de kerk geliëerde bedieningen. Maar Gian-Carlo, voorzitter van Calgary’s gemeentebestuur, zegt op YouTube: “… als hulp vanuit de kerk als Conversie Therapie kan worden beschouwd, dan zou zij in strijd zijn met deze verordening.” Dat geldt voor gesprekken op afspraak, maar ook voor pastoraal advies over genderidentiteit en homoseksualiteit aan iemand die zomaar de kerk binnenstapt. Dit zou gelden voor alle voorgangers die werken volgens de standpunten van hun organisatie.
Nu zijn niet alle horror verhalen over Conversie Therapie fictie. Er zijn hulpverleners die beloofden: “Al je homoseksuele gevoelens zullen verdwijnen.” Soms werd gezegd: “Je vader of moeder, of iemand anders is de oorzaak.” Er was sprake van exorcisme, shaming-technieken en zelfs seksueel misbruik. Onder het mom van hulp aan homoseksuelen.
Maar is er hulpverlening, waarbij geen fouten gemaakt worden? Waar hulp wordt geboden, kunnen wanpraktijken de kop op steken. De oplossing daarvoor is niet hulp te verbieden, maar kwakzalvers en misbruikers te straffen. Het probleem ligt bij de manier waarop cliënten werden behandeld, niet bij het feit dat ze werden behandeld.
Maar waar het hier wérkelijk om gaat, dat is de agenda achter dit beleid. Conversie Therapie verbieden is niet het einddoel. Dat is: het zwijgen opleggen aan wie vasthoudt aan traditionele visies op huwelijk en seksualiteit.
Denk je eens in. Als voorgangers verboden wordt te zeggen dat je je af kunt keren van homoseksueel gedrag, dan moeten ze ook stoppen met homoseksualiteit zonde te noemen. Voor elk geloof geldt immers dat als iets als zonde wordt beschouwd, je het als zodanig kunt herkennen, en je je ervan af kunt keren. Daar gaat het om bij belijden, berouw, verlossing en heiligheid.
Als je nu homoseksualiteit niet de rug toe kunt keren, dan kan je het geen zonde noemen. LHBTQ- strategen weten dat. Wij ook?
We gaan hier meer van horen omdat “Ban de Conversie Therapie” inmiddels de strijdkreet is van de gepolitiseerde LHBTQ-beweging. Zoals “Huwelijks gelijkheid” dat 10 jaar geleden was.
Twee vragen om bij stil te staan:
1. Is de Bijbelse definitie van huwelijk en gezin een morele en leerstellige heuvel waarop we bereid zijn te sterven, of gaat het om een secundaire kwestie die we kunnen vermijden?
2. Staan we de staat toe de kerk te vertellen wat zonde en gerechtigheid is?
Ons antwoord bepaalt of de kerk licht voor de wereld zal blijven, of dat de wereld de rol van licht voor de kerk op zich zal nemen.
De originele tekst in het engels vind je onder de link:
Via deze link kan je je inschrijven voor Joe’s live webinar woensdag 3 juni
Vrij vertaalde en ingekorte versie van Joe’s artikel – door Bertien