Heel droevig dat Ine Wildschut even geleden zo plotseling is overleden. Vooral voor haar huisgenoten.
Ine is een voorbeeld geweest van trouw leven door het geloof, ondanks haar strijd met homofiele gevoelens. Zij leefde celibatair, had vrienden, en altijd één of twee honden. Zij deed veel vrijwilligers werk. En heeft ook veel voor St. Onze Weg gedaan.
De laatste anderhalf jaar was zij samen gaan wonen met twee anderen, die ook alleenstaand waren. Christenen die ook celibatair leefden. Ine genoot van haar zelfstandigheid en van het samen met anderen in een huis wonen en leven. Het deed haar zichtbaar goed.
Ik denk dat dit mogelijk een model kan zijn voor mensen die homofiele gevoelens hebben, en niet tot verandering van deze gevoelens zijn gekomen zodat ze een huwelijk aan konden gaan.
Het is moeilijk om alleen te wonen, zeker als je ouder wordt. Daarom zou het goed kunnen zijn om betrouwbare christenen te zoeken om samen mee te wonen. Mensen die door omstandigheden alleen zijn komen te staan, zoals bijvoorbeeld weduwen of weduwnaren.
Samen een groot huis kopen, met behoud van ieders zelfstandigheid, om toch veel samen op te kunnen trekken, dat kan ook financiëel heel aantrekkelijk zijn.
Samen wonen en leven met geloofsgenoten kan ook een verrijking en verdieping geven aan het leven in en door het geloof.
Johan van de Sluis
