Christenen die zich tot hetzelfde geslacht aangetrokken voelen, vinden vaak dat het respecteren van Gods plan voor het huwelijk betekent dat zij hun verlangen naar een partner van hetzelfde geslacht moeten opofferen. Onlangs vroeg iemand mij of je het opgeven van een zondige relatie als een offer kunt zien. Is het niet gewoon een daad van gehoorzaamheid?
Wat is een geestelijk offer eigenlijk? Wat leert de Bijbel erover?
De Cambridge Dictionary definieert opoffering als ‘iets opgeven voor iets anders dat belangrijker wordt geacht’.
Wat zegt de Bijbel? De meerderheid van verwijzingen in het Oude maar ook in het Nieuwe Testament, verwijst naar de tempeloffers als verzoening voor zonden. Het bloed van dieren werd vergoten als substitutie voor de zonden van mensen tegenover God.
Maar de Hebreeënbrief maakt duidelijk dat die offers niet langer nodig zijn voor wie vertrouwen op Jezus’ offer aan het kruis. Omdat ‘waar zonden vergeven zijn, geen offer voor de zonde meer nodig is’, aldus Hebreeën 10:18.
Maar Jezus volgen is meer dan passief ontvangen wat Hij volbracht aan het kruis. Hij zegt: ‘Wie achter Mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.’ Het kruis is een beeld van zelfopoffering: Jezus nodigt ons uit tot een leven van zelfopoffering.
In het Nieuwe Testament vind je verwijzingen naar hoe offers voor christenen er uit kunnen zien: Petrus roept ons op een ‘heilig priesterschap te zijn, om geestelijke offers te brengen die God welgevallig zijn door Jezus Christus’.
Offers gaan niet meer gepaard met het doden van dieren. Jezus heeft immers aan het kruis voorzien voor de zonde. De oproep om als Zijn volgeling offers te brengen, houdt ‘geestelijke offers’ in. Voor de dood van Jezus moesten gelovigen dieren bij de priester brengen, die deze namens hen offerde. In Christus is elke gelovige echter een heilige priester, die geestelijke offers kan brengen door de manier waarop hij of zij leeft.
Wat betekent dat in de praktijk? Wel, de schrijver van Hebreeënbrief roept in hoofdstuk 13:15 en 16 op om ‘God lof offers te brengen, weldoen en onderling hulpbetoon niet te vergeten, want aan zulke offers heeft God een welgevallen.’ Aanbidding en goed doen zijn dus geestelijke offers. Een leven van geestelijke opoffering is een leven in overgave aan God, van ganser harte.
Wat heeft dat te maken met relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht? Paulus past de taal van het offer specifiek toe op ons lichaam: ‘Ik roep jullie daarom op, broeders en zusters, om met het oog op Gods barmhartigheid je lichaam aan God te wijden als een levend offer, heilig en voor God welbehaaglijk – dit is jullie redelijke eredienst. Conformeer je niet aan deze wereld, maar word veranderd door de vernieuwing van je gezindheid’ (Romeinen 12:1-2).
Paulus’ ‘daarom’ neemt de gedachte dat je lichaam een levend offer kan zijn, en koppelt die aan het argument dat hij in hoofdstuk 1 tot 11 van de Romeinenbrief opbouwt. Het staat in schril contrast met de ontering van het lichaam, waarover hij schrijft aan het begin van zijn brief: ‘Daarom heeft God hen in de zondige begeerten van hun hart overgegeven aan seksuele onreinheid om hun lichamen met elkaar te onteren.’ (Romeinen 1:24)
Waar goddeloze mensen zich over kunnen geven aan seksuele onreinheid en in het bijzonder aan dergelijke activiteiten met mensen van hetzelfde geslacht, vers 26-27, word je als christen opgeroepen je lichaam te offeren als een levend offer, dat ‘niet naar het patroon van deze wereld is.’
Het lijkt erop dat Paulus zegt dat seksuele reinheid, je onthouden van de seksuele immoraliteit die zo wijdverbreid is in onze wereld, een daad is van een levend offer. Wat ‘je redelijke godsdienst is.’
Het is echter belangrijk om te onthouden dat deze manier van offeren op geen enkele manier een betaling aan God is. Ons offer is een reactie op het grote nieuws van het evangelie, dat Jezus Zelf het ultieme offer voor ons is. Dat wordt vooral duidelijk in Romeinen 12:1 en 2: jezelf offeren ‘met het oog op Gods barmhartigheid.’ Niet om Gods genade te verwerven door onze verdiensten!
Als je erover nadenkt je lichaam als levend offer aan te bieden, dan moet je oppassen dat je daarbij geen gevoelens van trots krijgen. God heeft deze wereld geordend. En Hij maakt duidelijk dat een seksuele relatie tussen mensen van hetzelfde geslacht daar niet in past. Hoewel het afstemmen van je leven op Gods wegen inhoudt dat je bepaalde verlangens opoffert, is het belangrijk om daarbij geen medelijden met jezelf te hebben of een gevoel van martelaarschap de overhand te laten krijgen. Paulus stimuleert ons dit offer aan te bieden met een oprechte houding van ‘de enige redelijke eredienst.’
Onze cultuur zegt tegen celibatair levende personen: ‘Verspil je leven niet!’ Maar bij God wordt geen enkel offer verspild. Integendeel, het wordt uitvergroot.
Ik moet denken aan de geschiedenis van David die zich voor Saul verstopt in de grot van Adullam, terwijl zijn lichaam ‘verlangt naar water’ (2 Samuël 23:13-17). Zijn metgezellen nemen grote risico’s om water vanuit Bethlehem naar David te brengen. Maar in plaats van het water te drinken, giet hij het op de grond uit als een offer van aanbidding. Zijn offer laat de mensen om hem heen zien, dat God meer voor hem betekent dan zijn lichamelijke begeerten. Door afstand te doen van dit kostbare water, dat zijn dorst zou hebben gestild, wordt het in Gods ogen veranderd in een eeuwige schat in de hemel.
Net zo geldt, dat als wij ons ‘lichaam als een levend offer’ offeren, door ons te onthouden van bepaalde lichamelijke verlangens, wij God aanbidden en laten we zien dat Hij belangrijker is dan welke tijdelijke bevrediging ook. Inderdaad, onze opoffering laat onszelf en anderen zien wat we echt belangrijk vinden in het leven.
Zulke daden van aanbidding bouwen je geloof op en zijn een geweldig getuigenis voor de mensen om ons heen.
Stuart, directeur True Freedom Trust VK
Vrij vertaald en met goedkeuring opgenomen
Foto Unsplash